“The only purpose for this wonderful stuff is to give us enjoyment.”
John Cleese (“Wine For The Confused”, © 2004)
Indien je net als ikzelf soms ook tot de gelukkigen behoort die te pas en te onpas wordt uitgekozen om tijdens een restaurantbezoek een glaasje wijn voor te proeven, dan zal volgende schrijfseltje je mogelijks bekend in de oren…euh klinken.
Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar telkens ik “the chosen one” ben heb ik spontaan de neiging om op voorhand reeds te gaan beweren dat de voorgestelde wijn prima in orde is. Enerzijds omdat ik mijzelf niet het leed wil aandoen om de persoon die mij de wijn inschenkt in verlegenheid te brengen (mocht de wijn niet mijn ding zijn), maar anderzijds omdat ik me op verwaaide momenten behoorlijk bekakt voel wanneer ik met de nodige gestes de wijn laat walsen in het glas, vervolgens mijn reukorgaan tot diep in het glas laat glijden om het aroma te ontleden om dan uiteindelijk als laatste stap een welgemeende poging onderneem het typerende “lucht-door-de-mond-en-wijn” geluidje tot een goed einde te brengen. Het aflezen van het etiket,… voel ik je denken? Ja,… dat is iets wat ik af en toe durf faken.
Iedereen zal het er met mij over eens zijn dat er over wijn en de onvermijdelijke etiquette een serieus overrated gevoel heerst. Bij het drinken van wijn gaat het hem niet louter om de vloeistof zelf, maar is het voor velen de bijhorende filosofie dat de drank naar een hoger niveau tilt. Van het kweken van de druivensoort tot het fermenteringsproces toe. Het is iets wat wijnliefhebbers uitermate kan bekoren. Je zou haast durven denken dat een goede wijnkennis en bijhorende neus recht evenredig staat met het bezitten van een prestigieus universitair diploma.
Ik hoef je niet te verklappen dat je in het aankopen van wijn erg kitsch kunt gaan. Er bestaan flessen waarbij je bij iedere slok haast letterlijk 100 euro of meer naar binnen werkt. Troost jezelf op dat moment met de wetenschap dat die bepaalde wijn vanzelfsprekend aan een zekere topkwaliteit zal voldoen. Het omgekeerde is immers ook waar wanneer ik schrijf dat een spotgoedkope fles “Château Migraine” met grote waarschijnlijkheid garant zal staan tot het tijdelijk doch pijnlijk inkrimpen van je grijze hersenmassa.
Bovenstaande alinea is echter niet zo super belangrijk. Waar ik uiteindelijk naartoe wou verklapte ik eigenlijk al in de titel van dit schrijfsel. Als puntje bij paaltje komt maakt het an sich niet uit hoeveel je neertelt voor een welbepaalde fles. De clue van dit alles zit hem in de persoonlijke zoektocht naar je smaak in dit alles. Kwaliteit gaat immers teniet wanneer de inhoud je smaakpapillen niet kan bekoren. De ontdekking van je persoonlijke smaak is een plezierige en bij voorkeur in aangenaam gezelschap vertoevende onderneming.
Op uw gezondheid!