Iemand die aan blogschrijven doet kent hoogstwaarschijnlijk het fenomeen. Soms heb je inspiratie ten overvloede en op andere momenten zit je soms krampachtig te bedenken wat je volgende schrijfsel wel eens zou kunnen zijn. Inspiratie het is soms iets vreemd. Een ingeving terwijl ik aan het stofzuigen was,…jawel…en de confrontatie met de al dan niet nog levende gasten die per abuis of gewillig (hoe je ook ook wil bekijken) mijn appartement waren binnengevlogen.
Misschien eventjes handig om te weten dat ik iemand ben die dagdagelijks zijn veluxsystemen openklapt als remedie voor mijn “ik-hou-niet-van-onaangename-geuren-syndroom”. Als je in een dakappartement woont ben je meestal gevrijwaard van het gros van het ongedierte dat op deze planeet rondkruipt. Een nadeel daarentegen is echter wel dat wanneer er een fikse hagelbui over je woonplaats neervalt, je het meestal in prime-time zal ontdekken. In mijn 4 jarig bestaan hier ben ik al eens geconfronteerd geweest met een roekoekoe-duif, die mijn balkon als ideale habitat had ontdekt. Het heeft mij destijds enige moeite gekost om mijn gevederde bezoek(st)er duidelijk te maken dat haar woonplaats niet hier, maar in de vrij buitenlucht was.
Wat ik echter wel af en toe eens durf tegenkomen, en dan eigenlijk alleen maar wanneer de eerste echte zonnestralen hun intrede beginnen te doen, dat zijn…. bijen. Het klinkt misschien vreemd, maar het is zo. Je weet wel, die nectar-zuigende insecten die eigenlijk geen vlieg… (vergeef me de woordspeling) kwaad doen en hun angel pas als finale verdediging (en eigenlijk als zelfmoordverdedigingsmechanisme) gebruiken.
Het is wel zo dat het meestal (niet altijd) om het stoffelijke overschot van het beestje gaat wanneer ik deze ontdek tijdens mijn zaterdagse schoonmaaktirade. Alleen meneer stofzuiger van stal te halen om het tafereel tot de geschiedenis te laten behoren is de meest logische, volgende optie. Even kort na de feiten en op het ogenblik van schrijven, trof ik er weldegelijk,… 3!!! (dat lees je dus als “drie”),… ich wiederhole, 3,… gevallen werksters aan. Jawel, 3 zusters die na het zonnen op de dakpannen hun heil hadden gezocht in mijn slaapkamer en het (na een vermoedelijk korte doodstrijd) met hun leven hadden bekocht.
Nooit of te nimmer had ik ze de dagen voordien opgemerkt en alhoewel er nog 1tje halflings stuiptrekkingen lag te maken op mijn donker tapijt, vermoed ik dat ze via diezelfde openstaande velux een 2 tal dagen voorheen mijn slaapkamer waren binnengedrongen om een tot nu toe onverklaarbare reden. Het zou het perfecte scenario kunnen zijn voor een goedkope horrorfilm. Een slaapkamer die bijen aantrekt en de bewoner(s) terroriseert. Tijdens het verhaal zou blijken dat het appartementsgebouw op een oud Indiaan-bijen kerkhof gebouwd werd maar zou ik als scenarist achteraf ongetwijfeld de kritiek moeten slikken dat dit geen vernieuwende pointe, maar een vervelend cliche is.
Nature can’t fool anyone… ik denk nu echt wel dat de lente in het land is, ook al lijkt het soms niet zo.