Angry Birds

Have no fear, mister John is here! Nope, I didn’t die during an april fools joke!

“Angry birds” is momenteel een waanzinnig populair spelletje op alles wat met vingergestuurde toestellen te maken heeft. Aangezien ik de game (tot op heden toch) nog nooit verder dan de “lite” aka “free editon” heb gegamed, zal deze post (here comes the big,..oooooooh!) logischerwijze geen gamereview voortsbrengen.

“In mei leggen alle vogels een ei!” Met deze klassieker schop ik dit schrijfsel dan toch de goede richting op want het is immers waar wat het gezegde claimed. Vogels hebben in deze tijd van het jaar erg rare kuren in als ik mijn belevenissen “on the road” als studiemateriaal mag bovenhalen.  Zo merk ik haast dagelijks het fenomeen dat merels onder de vorm van een “acrobatische slide” zich vlak voor mijn aanstormende auto laten zweven naar de overkant van de heg en dat duiven zich blijkbaar blind staren op mijn blauwgeschelpte ros.

Een uurtje voor het publiceren van dit schrijfsel mocht ik immers nog volop op de rem gaan staan om een frontale botsing met kamikaze duif  van dienst te ontwijken. Meneer John (die weldegelijk remt voor dieren dus) kachelde met de schrik op het hart verder terwijl meneer roekoekoe rustig verder zweefde en mogelijks een paar auto’s verder zijn stunt nog eventjes overdeed. Amper een uurtje daarvoor (ja het wordt een beetje complex nu eh) hadden mijn vader en ik een ander roekoekoe-beest uit zijn tragische lijden mogen verlossen nadat hij of zij in contact was gekomen met een al dan niet andere soortgenoot en het duel verloren had. Klinkt een beetje een lugubere afsluitertje, maar het was uiteindelijk het meest humane wat we konden doen en het gaf mij het laatste puzzelstukje inspiratie om dit korte schrijfsel neer te pennen. RIP Mr. Roekoekoe!

(onverwachte) Update 23/04/2011 – 24/04/2011

Hoe toevallig kunnen de zaken gebeuren nietwaar! Gisteravond was meneer John druk bezig met stofzuigen tot hij plots van héél dicht bij het typische “wièwièwiè”-klapwiekgeluid van duivenvleugels (if there is such a word) hoorde. Blijkbaar was een soorgenoot Roekoekoe geland op mijn bescheiden balkon en was die mij vol interesse aan het gadeslaan! Dear Lord! It’s time to confess my sins!

Meneer Roekoekoe vond het blijkbaar erg interessant want hij sprong dichter bij het raam en kwam nog nauwkeuriger kijken wat ik aan het doen was.  Het was een warme dag geweest en de dierenvriend in mij vond het gepast om de onverwachte bezoeker een bordje met fris water en bijhorende tapas voor te schotelen.  Geen overbodige gedachtengang  want de Roekoekoe was uitgehongerd en begon als een bezetene zijn maaltijd te verorberen. Met de gedachte dat meneer Roekoekoe dan wel zijn vlucht ging vervolgen werkte ik verder maar hoorde ik na enige tijd door getik tegen mijn ruit dat meneer Roekoekoe nog wat aandacht wou.  Nu euh, meneer John had er ook een lange dag op zitten en aangezien ik geen energie had om een klopjacht te openen op een duif in mijn appartement,  heb ik zijn smeekbede toch maar genegeerd. Destalniettemin kon ik het niet laten en wou ik het toch wel eventjes fotograferen.

Anyway,…om een hopelijk niet te langdradig verhaaltje toch wat in te snoeien. Toen ik de ochend daarop opstond, zat de roekoekoe er nog steeds en kreeg ik gewoonweg de indruk dat het beestje geen uitweg meer vond. Niettegenstaand hij lustig zijn veren aan het poetsen was en hij zijn handtekening her en der reeds had achtergelaten, was het nog niet in hem opgekomen over de ballustrade te fladderen.  Tja, een duif is blijkbaar niet gespeend met de nodige intelligentie zo blijkt. Met een borstel in de hand heb ik na 5 minuten acrobatische bewegingen hem een duwtje in de goede richting kunnen geven en vloog Mr. Roekoekoe zijn vrijheid tegemoed! ^^