X-Miss

Toen je destijds Olga heette kwam je vermoedelijk uit het Oostblok, sprak je Engels met een “zwwoaaar aksente” of was je voornaam je simpelweg op het lijf geschreven als je gezegend was met een bodybuilderslichaam (inclusief voorhoofd die lege blikjes kon pletten) bijhorende hazenlip en uilenbril waarbij je irissen tot 400% werden uitvergroot en je op de koop toe een truffel van een “mole” op je bovenlip had zitten. Nowadays however is Olga alomtegenwoordig. Toen ik ze voor het eerst in de Slimste Mens zag, had ik geen flauw idee wie ze was.  Ze leek in eerste instantie een beetje op Frances Bean Cobain. Je kent ze misschien wel, die kunstzinnige (naar mijn gedacht een beetje overdreven) getatoeëerde Twitter ontspoorde (ja…dat toch ook wel een beetje) dochter van Kurt Cobain en certified lunatic Courtney Love. No offense.

Heck, Olga Leyers, één van de x-aantal dochters van Soulsister Jan, heeft het zelfs topless op de cover van Humo geschopt heb ik vandaag gelezen. Nu ja topless, in de ruime zin van het woord natuurlijk. Het zou preuts Vlaanderen niet zijn mocht alles wat een lust voor het oog is, niet vakkundig worden afgedekt met een arm of een overjaarse bedsprei. Honger is de beste saus.

Nee, ik kick niet op Olga Leyers, en van mij hoeft ze helemaal niet topless op mijn netvlies te worden gebrandmerkt, maar laten we open en bloot vertellen dat het toch wel geen onknappe jongedame is die op de koop toe, nog brains in haar knikker heeft zitten ook. Zoals elke doorwinterde ondernemer zou doen, smeedt ze het ijzer wanneer het heet is. Had er nu een “X-Miss-verkiezing” bestaan, een Missverkiezing tijdens de kerstperiode dus…, dan zou ze vast en zeker wel bovenaan het lijstje eindigen.

Over winter en Christmas gesproken. Sapperdepitjes zeg,… overal, maar dan ook overal waar ik maar kijk of luister, is er wel iets met “kerst” in de omtrek. Laat ik de radio loeien in mijn auto, dan zijn het kerstdeuntjes in reclamespots en overal waar ik kijk hangen er kerstlichtjes in de bomen en staat er op quasi elke markt dat iets te betekenen heeft wel een ijspiste met bijhorende jeneverkotjes waar het gros van de bezoekers zich in het weekend naar hogere sferen drinkt. Tegen dat drinken heb ik niks, maar door omstandigheden sta ik bijna al 5 weken compleet droog qua alcohol en ben ik op de koop  toe nogal erg vaak met de auto onderweg.

Nee nee, ik ben ook geen kerstmishater. Zo een gesmolten marshmellow  ben ik nu ook weer niet. Het is best wel OK hoor, maar trop is teveel en teveel is trop. Mocht het nu eens ferm sneeuwen dan zou ik die tennisraketten (die ik wel niet heb) eens van stal kunnen halen en mij door de sneeuw naar een dergelijke dranktent begeven en zou die zogenaamde kerstsfeer des te aangenamer zijn. Toch?

Als er iets is wat ik NIET in mijn appartement heb staan, dan is het een kerstboom.  “Allez, waarom niet John, dat hoort toch bij de periode van X-Mas?”  Ja…het zal wel iets typisch mannelijk zijn zeker? Toegegeven, ik woon alleen (bevalt me prima, don’t worry), en uiteindelijk is dat voor mij geen noodzakelijke prioriteit om een kerstboom, een kerststal of eigenlijk alles wat met kerst te maken heeft, in huis te zetten. Niet dat ik het akelig of zo vind, maar het is gewoonweg (nog) niks voor mij.  Ik kakel er mij erg vaak uit met de stelling dat als ik buiten mijn venster tuur, ik 2 kerstbomen zie staan die op de koop toe nog eens verlicht zijn en deze voor voldoende sfeer zorgen. Alhoewel het effectief de waarheid is krijg ik steevast volgende counterattack:  “Ja John, maar dat is niet hetzelfde hé”….  Ja neet,… ja.

Ik vrees dat ik toch misschien in de toekomst wat vrouwelijke ondersteuning zal nodig hebben die mij op dat vlak de virtuele schop onder de kont durft te geven en mijn algemene decoratie principes bijstuurt. … Olga?

Anyhow…leuke feestdagen gewenst, merci nogmaals om mijn blog te volgen… en we gaan volgend jaar gewoon verder schrijven hé… 🙂