Dat het Formule 1 seizoen 2019 een behoorlijk ééntonig seizoen zal worden heb ik so far al uitgemaakt na de eerste 4 races. Mercedes AMG heeft eigenlijk alles al gewonnen wat er te winnen viel, en de concurrentie weet het. Ferrari huppelt achter de feiten aan en ziet per wedstrijd hun aartsrivaal uitlopen. Ofwel is Mercedes echt zo goed, ofwel is de concurrentie echt zo slecht. *haalt schouders op*
1994 lijkt so far lang geleden. Het beruchte jaar, en het jaar daarvoor, was op familiaal vlak een jaar van zéér pijnlijk verlies, en in de wereld van de Formule 1 (want daar gaat dit schrijfsel over) was dit helaas niet anders. Je hoeft geen formule 1 kenner te zijn om te weten dat de legendarische Ayrton Senna dat jaar op tragische wijze om het leven kwam en dat de dag ervoor Roland Ratzenberger eveneens het leven liet. Beelden dat je liever op televisie niet ziet… geloof me.
Dat de F1 er lessen uit getrokken heeft is 25 jaar zeker merkbaar. De invoering van het “HANS-systeem” (Head And Neck Support) en de meer ingesloten cockpits zijn daar een duidelijk bewijs van. Doch, het overlijden van Jules Bianchi in 2015 na diens fatale crash in Japan 2014, drukte de wereld opnieuw met de neus op de feiten en zorgde ervoor dat de FIA besloot om enkele jaren later de zogenaamde “HALO” in te voeren, een constructiesysteem op de cockpit wat de rijder moet beschermen tegen zware impacts.
Ja, je kan natuurlijk zeggen dat het hun eigen domme fout is. Het is en blijft een gevaarlijke sport, en mensen die dit soort sportactiviteiten doen weten waaraan ze beginnen. Ja, dat is allemaal juist maar ik blijf van mening dat sport hoofdzakelijk entertainment moet zijn. Mooie duels op de piste en strijden voor de overwinning, daarvoor kijk ik. Niet om mensen te zien sterven op de baan. Hetzelfde met voetbal trouwens, ik ken er bitter weinig van, maar rellen na een bepaalde wedstrijd vind ik altijd zo spijtig. Sport is een spel,… toch?
Nu, 25 jaar later, so far, is er véél verandert in de wereld van de F1. Voorheen hield ik handgeschreven blaadjes mee hoe de wedstrijd verlopen was als persoonlijk archief, maar zoveel jaren later volg ik de wedstrijden via mijn iPad en kan ik anno 2019 mooi elke piloot in de gaten houden via het abonnementje dat ik mijzelf heb gegund. Het is ongelooflijk hoe de techniek zich heeft ontwikkelt so far en vermoedelijk zal dit alleen maar interessanter worden de komende 25 jaar. Nu ja, tegen die tijd ben ik mogelijks al pensioengerechtigd. Maar ja,… tegen dat ik so far ben,… 🙂
1994,…het lijkt en is so far away