Ook al heb ik bijlange niet de intelligentie en/of het scherpzinnige inzicht om mij in politieke discussies met succes te verweren, toch waag ik mij deze keer aan een kleine protestpost. Aangezien we in België leven op al dan niet Latijnse onliners bestempel ik daarom deze post als een ultrakleine druppel op een hete plaat.
De meeste mensen zullen het met mij eens zijn als ik tik dat België in het algemeen op repeat mode staat. We rollen van de ene cruciale politieke week in de andere, we ontmaskeren tussendoor om de 14 dagen één of andere demente “geilige” en als entertainment hebben we programma’s nodig die corrupte (doch winstgevend voor méér dan alleen de programmamakers) belspelletjes opdoeken. “Potverdekke it’s great to be a Belgian!”
Toen ik afgelopen zomer in de USA vertoefde werd er meermaals gepolst of ons Belgenlandje nu effectief in een oorlog verzeilt was geraakt of niet en of mijn familie überhaupt nog leefde. In het achterhoofd houdende dat België het schaakbord is geweest voor 2 heuse wereldoorlogen en daar deels nu nog altijd de wonden van likt was deze veronderstelling verre van onlogisch te noemen. De complexiteit van ons Belgenlandje is echter onze bondgenoot want het zou hoogstwaarschijnlijk tot procedurefouten leiden eer we de gedateerde tanks over de tarmak lieten uitrollen. Een “Blitzkrieg” zou het al helemaal niet worden want het risico op snelheidsovertredingen zou te risicovol zijn. De oorlog in België zou trouwens een constante hinder ondervinden van riooljournalisten die in diezelfde repeat mode de generaals het hoofd zot zouden maken en hen dusdanig tot strategische fouten zouden aanzetten.
Laten we het ook eventjes positief bekijken want niet alles valt negatief te bestempelen. België telt namelijk 1 royale werkloze minder, en dat werd toch ook eens tijd.