“Het IQ van een aardbei”

De titel van deze blogpost mag dan wel niet aan mijn eigen brein ontsproten zijn, toch wil ik als aperitief van dit schrijfsel de mededeling neerpennen dat ik op geen enkele manier aardbeien wil aanvallen.

Ik geloof wel dat iedereen het er met mij over eens is dat de Engelse term “junk” niet bepaald een positieve indruk nalaat. Een junkie is voor velen de laatste persoon op aarde waaraan je 50 euro zou uitlenen. Van junkfood is dan weer algemeen geweten dat het overmatig gebruik ervan een first class ticket naar de hartbewaking achter de hand houdt. Niets voor niks is de Nederlandse vertaling echter “rotzooi”.

In die wetenschap is het verontrustend te merken dat het junkgehalte in televisieland zo een proporties heeft aangenomen dat je zou gaan vermoeden dat programmamakers in het algemeen een erg lage dunk hebben over hun kijkers. Uiteraard zouden dergelijke programma’s niet overleven mocht er geen publiek voor te vinden zijn dus neem ik voorgaande stelling eventjes terug.

Het is een zwakke vorm van entertainment echter dat je met een basisaanbod van ongeveer 70 zenders op een zondagavond kan meegenieten hoe een gespierde testosteronkikker zijn blonde famingovriendin, die welliswaar iets teveel met het roze speeltuig van Mattel heeft gespeeld, de camera laat weten dat ze het IQ van een aardbei heeft. Geen haar op mijn knikker die eraan denkt om hem om die vernufte waarheid af te schieten. Het deed me echter toch innerlijk hoofdschudden met het besef dat het omgekeerde waarschijnlijk ook waar was.

De ene aardbei is slimmer dan de andere, maar het blijven helaas aardbeien ongeacht ze met poedersuiker door het leven gaan of niet.

Geef een reactie

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.