Onlangs, vrij recent, en eigenlijk nog niet zo héél lang geleden, was ik met mijn auto aan het kachelen en zag ik op het troittoir een jongedame met haar derrière fel naar achteren gepositioneerd gekke bekken trekken voor de lens van een smartphone. Terwijl ze met een (denk ik) verleidelijke pose (incl. duckface dus) haar handen door haar haren streek, maakte haar partner gretig foto’s. Het meisje was ondanks het koude weer bijzonder luchtig gekleed, en het deed me spontaan afvragen of ze er geen specifiek bijberoep op na hield. Het is niet omdat je het niet mag zeggen, dat je het niet mag denken.
Op dat eigenste ogenblik reed ik 50 km/uur, dus mijn beeldopname met mijn oogbollen was relatief kort. Naar alle waarschijnlijkheid was haar bizarre pauwenstreken-ritueel een ingave voor een social media post. John draaide met zijn ogen en zette het volume voor een hardrock song in zijn wagen ietsjes luider.
Maatschappelijk, en ja dit wordt weer zo een rambling schrijfsel waarin ik aantoon dat ik soms te veel nadenk, is het een feit dat we een beetje hot lopen als het over “influencers” gaat. Dat is niets nieuws, maar de hype of het nut ontgaat me eerlijk gezegd compleet. Kan iemand me dit eens uitleggen wat de meerwaarde is? Waar gaat het basically over? Zelf ben ik daar niet zo in thuis, volg ik niks of niemand, en weet ik amper welke rotzooi de moderne mens als informatief aanziet nowadays.
Ondanks mijn noobisme op dat vlak ben ik er wel trots op dat dit soort nonsens me geen flikker boeit. Ik heb al vaker mijn old-fashioned hersenspinsels over social media geuit op mijn blog. Geloof me vrij, ook al schep ik mogelijks die indruk, het is niet allemaal rot en bedorven hoor. Ik gebruik het op een relatief bescheiden manier om beroepsmatig informatie te bekomen én bij te leren.
Noem mijn gerust op dat vlak een ouderwetse papegaai die statements durft zeggen als: “Witje woarrom et TikTok noamt? Omda er toch oljiène mor kiekns ip zitten”. Voor de weinige video’s dat ik eens bekeken heb van (blijkbaar) bekende internationaal gekende influencers, had ik nog een paar andere sappige statements in mijn bedorven brein gevormd. Maar deze zal ik je onthouden. Ik wil geen sanctie aan mijn been omdat ik mensen direct stigmatiseer of openlijk bekritiseer, ondanks de wetenschap dat de wet van de vrije meningsuiting er mijn doorheen zou sleuren.
Goh, witte wa? Met wat ik recent en dus in een niet zo ver verleden heb gezien, kan ik wel schrijven dat ik me toch af en toe de bedenking maak dat de mens toch maar een bizar wezen is soms. In het dierenrijk doet de mannelijke soort vaak komiek gekke dingen om een vrouwtje te imponeren, maar dit leek me, in het geval van het meisje, niet écht de intentie.
Met een zeker National Geographic gehalte zou ik nog kunnen neerpennen dat de wereld anno de jaren 1930 reeds een influencer gekend heeft, en dat dit niet bepaald tot positieve dingen heeft geleid. Dit is natuurlijk een héél extreme vergelijking, en dit heeft direct niks te maken met de inhoud waar het schrijfsel om ging. Niettegenstaande zijn mensen ondanks alle vrijgevochten meningen, haast hoog sensitieve übergevoeligheid en zelfbesef nog altijd zeer beïnvloedbaar én manipuleerbaar.
En dat maakt me soms toch een beetje ongerust.
Bron afbeelding: Magda Ehlers / Pexels