Ik ben verre van een wiskundige, filosoof, of psycholoog, maar dit schrijfseltje gaat mogelijks wat die richting op. Vergeef me, ik wil geenzins overkomen als iemand die uit de ivoren toren spreekt, maar af en toe heb ik in mijn knikker visies zitten dat ik eens uit de doeken wil doen. Geen idee of andere mensen (waaronder jijzelf als lezer) mijn visie gaat volgen hoor, maar het is simpelweg hoe ik het, op een filosofische manier bekijk.
Aangezien de wereld nu toch al enige tijd geconfronteerd wordt met het welbekende COVID-19 verhaal en ik in de mate van het mogelijk de berichtgeving probeer te volgen merk ik op dat in de ratio/ het denken van mensen, inluding myself, een soort parabool constructie aanwezig is.
De “A” van Aandachtig
In de beginfase van de nieuwsberichten inzake COVID-19, was ik net zoals de meeste mensen getriggerd om de evolutie van dit fenomeen te volgen. Het was/is immers geen “ver van ons bed show”, maar iets wat iedereen aangaat. Onze gezondheid, onze economie, und so weiter. Dagelijks de nieuwsberichten lezen op het Internet, het TV journaal bekijken, de debatten volgen (want daar zijn we wel kampioen in) iedereen heeft dit denk ik in die fase wel gedaan. De curve in de parabool gaat dus in stijgende lijn omdat de interesse/bezorgdheid om dat moment het grootst was. Naarmate de lijn stijgt, wordt de helling lastiger en ga je in je hoofd onbewust over naar de volgende fase. Maw, het begint langzaamaan wat tegen te steken.
De “B” van Berusten
Naarmate de tijd verder huppelt, en dus dagdagelijks nog altijd dezelfde nieuwsberichten worden geschreven of gesproken, kwam ik in een soort plateau fase waarbij mijn persoonlijke interesse wat werd afgevlakt. De typische onliners als “tell me something I don’t already know” en “been there, done that” kwamen sporadisch in me op en de nieuwsberichten zelf kregen veel minder aandacht. Ik werd er simpelweg niet meer wijzer van, omdat ik nu toch wel al wist wat ik wel en niet mocht. De radiozender in de wagen werd automatisch gewijzigd wanneer men weeral eens over COVID-19 bezig was. Ja, het is zoals het is, … deal with it. Herkenbaar? 🙂
De “C” van Chagrijnig
Prove me wrong, maar als ik op moment van schrijven de nieuwsberichten weer wat volg, dan merk ik dat héél wat mensen in fase “C” zijn aangekomen. Een fase die je op diverse manieren kunt beleven. Je leest of hoort het simpelweg in de CNN-achtige “breaking news” feiten.
In een mildere vorm worden sommige opgelegde regels (dragen van een mondmasker, beperken van sociaal contact, etc … ) door bepaalde mensen genegeerd met de argumentatie dat het inperken van hun persoonlijke vrijheid nu wel lang genoeg heeft aangesleept. Men leest over beperkte bubbels hier en bubbels daar, en men gaan er ergens nog altijd mee akkoord, zolang het maar niet voor hen van toepassing is. You guys miss the point.
In een iets minder mildere fase (en dan druk ik het nog zacht uit) is er dan weer sprake van pure anarchie. De recente vechtpartijen aan onze Belgische kust zijn daar een mooi voorbeeld van. Authoriteit wordt niet meer geaccepteerd of geapprecieerd door mensen die de huidige COVID-19 situatie als perfect excuus zien om amok te maken. You guys act really mature …
Zit jij dan niet in fase “C” John? Ja, tuurlijk zit ik ook in die fase. Maar de situatie is zoals ze is. Ik mag echter wel stellen dat ik mij tot geen enkele van boven geschreven groepen reken. Mijn ongenoegen uit zich eerder in denken en een schrijfseltje neerpennen zoals deze. Daarmee doe ik niemand wat kwaad mee. Just eh? 🙂
Om mijn epistel af te ronden, nog eventjes dit. Let’s face it. Scenario’s van series zoals “The Walking Dead” of films als “The Mist” bevatten eigenlijk meer waarheden dan je zou denken. Het gaat em op termijn niet meer om zombies of om akelige beesten, die een bereiging vormen. Het leren omgaan met de situatie waarin je vrijheden door omstandigheden worden beperkt en daar als mens verstandig mee omspringen, dat is de essentie van het verhaal en een veel moeilijkere opdracht dan het bestrijden van de oorzaak zelf.