Toen ik al geruime tijd, en dan schat ik van iets van meer dan 1,5 jaar, in bepaalde omstandigheden mijn bril met een verticale beweging naar boven moest bewegen en deze met alle risico’s inbegrepen moest zien te balanceren op mijn voorhoofd, wist ik dat er iets visueel minder goed zat dan voorheen.
Het zat ‘em letterlijk in de kleine dingen hoor. De kleine lettertjes lezen op verpakkingen, of je iPad vanuit je luie bed gebruiken (ja ik doe dit dus effectief) zorgde voor visueel ongemak. Het is wat beschamend hé, … je bril afzetten en bijna met de neus op de verpakking leunen om te zien of een bepaald product geen aanval is op je cholesterol.
Dus besloot meneer John tijdens zijn verlof een bezoekje te brengen aan een échte oogarts. Euh John, bestaan er dan geen échte oogartsen dan hoor ik je denken? Awel, je moet eigenlijk weten dat het toch al ruim 10 jaar geleden was dat ik nog eens naar een oogarts ben geweest. Voorheen deed ik wat beroep op de apparatuur van mijn vaste optieker namelijk waarbij de conclusie was dat mijn ogen vrij stabiel waren gebleven. Met die wetenschap leek het voor mij persoonlijk niet nodig mijn kadaver naar een échte oogarts te verplaatsen.
Doch, eens je de 40 voorbij bent gekacheld, want ik ben er ondertussen al 44, is het blijkbaar een bekend euvel dat bepaalde zaken van dicht lezen problematisch kunnen worden. Vroeger associeerde ik dit als een euvel voor iets minder jonge mensjes, maar aangezien ik toch al in mijn midlife ben aanbeland is het euvel waar ik zonet naar refereerde een waarheid als geen ander. Een reality check dus dat je eigenlijk niet meer zo super jong bent. Urgh!
“Ja, meneer, u hebt effectief een bril nodig met multifocale glazen.” Euh wat … funiculi funicula … het deed me even denken aan dat radioprogramma destijds alhoewel het er eigenlijk niets mee te maken heeft. “Multifocale glazen, … doorlopers … zoals ze wel eens zeggen, zijn glazen die de combinatie maken van diverse lenzen zodat je zowel van dicht als van ver zo scherp als mogelijk kunt zien.” OK … bedankt voor de verduidelijking mevrouw de oogarts, terwijl ik op dat ogenblik met allerlei geavanceerde technologie werd geconfronteerd dat de vorm en de druk van mijn 2 oogbollen aan het analyseren waren.
Dus kachelde John naar de optieker die meteen in zijn gedachten in zijn handen begon te wrijven. Je kunt er je gerust een soort “Tsja-Tsjing” geluidje bij voorstellen hoor. Als hij me na 5 jaar niet meer te hebben gezien mij in zijn winkel ziet binnenstappen, moet hij er ook geen tekeningetje bij maken.
Multifocale glazen zijn namelijk niet zo goedkoop en de supplementaire sisser van het verhaal is dan ook dat je eigenlijk figuurlijk gesproken geen of toch bijna geen eurocent terugkrijgt van de mutualiteit. “Uw ogen zijn eigenlijk nog niet slecht genoeg om meer geld terug te krijgen John”. Urgh! En dat schrijf ik voor de 2de keer zie ik net.
John is sinds deze week dus … multifocaal! 🙂
Bron afbeelding: Deze afbeelding werd via AI gegenereerd met Adobe Firefly.
Ja John dat is ouder worden en dat alles duur is dat is een feit .en we hebben die bril zeker nodig om weer een beetje normaal te kunnen functioneren. Bij mij is het zeker ook nodig maar stel altijd die afspraak bij de oogarts uit van kga dan wel ne keer gaan als tijd heb en twordt er nie beter op ,nu gaat het nog met van die kleine brilletjes van de supermarkt waar er al een hele serie van in huis liggen .eens zal ik er eens een gedacht moeten maken en bellen voor een afspraak. Allee hopelijk kan ermee overweg met jou nieuwe multifocale bril in het begin zal dat een beetje raar zijn maar het went wel .grtjs katleen