Menselijke geschiedenis

Ik ben soms een rare snuiter, want sommige dingen vergeet ik om de één of andere reden niet.

Ik wist nog perfect de plek waar ik het kon vinden, zelfs nadat ik het voor de eerste keer (zonder interesse) gezien had ergens begin jaren ’90. Toen ging ik nog naar school en telde ik vaak de minuten tot de schoolbel ging. Haastig als ik toen was, namen een vriend en ikzelf erg vaak een shortcut met de fiets, en haalden we de ergernis van de kerkhofbewaker op onze hals.  Spannende tijden.

Vrij recentelijk heb ik 2 goede vrienden van mij, elk afzonderlijk, meegenomen naar het praalgraf van de (denk ik) meest historische figuur van de stad Roeselare. Het kwam gewoon even ter sprake, en ik vond het een eer om hen, als een volwaardige gids, naar die plek te loodsen. Beide vrienden wisten immers niet waar het te vinden was, en ik vermoed dat er anno 2015 nog wel meer mensen zullen zijn die niet weten waar het praalgraf van Albrecht Rodenbach, de man die dezerdagen typerend met zijn blauwvoet in de hand, bijna exact 100 jaar voor mijn geboorte overleed, gelokaliseerd is.

De oude stedelijke begraafplaats van de stad Roeselare heeft alles wat een authentiek kerkhof voor een klassieke horrorfilm in huis zou moeten hebben. Wandelpaden omgeven door hoge bomen, die je het zonlicht ontnemen en waarbij het gekrijs van kraaien je entertainen terwijl ze bekvechtend in de boomtoppen je voetstappen gadeslaan. Grafkelders uit lang vervlogen tijden waarbij de “sch”  en “heere gods” nogal erg vaak gebruikt werden, vormen de verlaten stad waarin je binnenwandelt en waarbij strenge grijze gezichten je doordringend aankijken. Een mens zou er beslist even tot bezinning kunnen komen wanneer je op je “dooie gemakje” de tijd neemt om rond te kuieren tussen al die,… menselijke geschiedenis.

Vergeef me me even mijn filosofische weekhartigheid, ik ben dat namelijk af en toe wel eens,…weekhartig.

Wanneer je met je trofee in de hand (al dan niet vol met Rodenbachbier) naar het einde van juni toe op het Roeselaarse marktplein staat, zal je er waarschijnlijk nooit of te nimmer aan denken.  Waarom zou je ook, het was immers zijn nonkel die ervoor heeft gezorgd dat je het goedje kan drinken. Nee, eraan denken hoef je zeker niet te doen, ik heb het op die momenten immers ook nooit gedaan.

Geef een reactie

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.