Ik was nog maar een molshoop hoog, en mijn ouders hadden zich ingeschreven in een soort abonnementsdienst van de toenmalige uitgeverij “Lekturama”. Het abonnement hield in dat je als klant om de x-aantal tijd een sprookjesboek ontving met bijhorende luistercassette waarbij je deze kon verzamelen in een grote plastieken doos met gleufjes waar de cassettes netjes konden worden gesorteerd.
Ja, ik hoor je mogelijks denken,… cassettes? Jawel, rood-gele cassettes. Ik stam nog uit de tijd dat de compact disc nog niet concreet bestond en ook uit een tijd waar het Internet pas 20 jaar later zijn intrede deed voor de gewone sterveling.
Nu, als kind vond ik die luistersprookjes (en ik weet nu niet of dit woordje aan elkaar of van elkaar geschreven wordt) zalig om naar te luisteren. Ik weet nog goed dat het mijn favoriete tijdsverdrijf was en dat mijn ouders me later vertelden dat ik altijd héél aandachtig en braaf zat te luisteren aan de keukentafel naar de talloze verhalen. Ik moet die cassettes toch wel op de draad versleten hebben denk ik, en ik kan me nog zéér goed alle prachtige tekeningen voor de dag halen die aanwezig waren in de boeken met harde kaft. Zo kon ik er me als kind iets bij voorstellen en werd ik er werkelijk compleet in meegesleept. De verhalen duurden telkens maar maximum 10 minuutjes, dus het was ruim voldoende om een kind, zoals mijzelf, bij de les te houden.
De avonturen van “Brammetje Braam, Grootje Grutjes en Theodora toverspin”, “Aldo en de vliegende stofzuiger”, … waren zo een beetje de sitcom-vertellingen die over gans de lijn boeken wel eens terugkwamen. Véél sprookjes waren vertellingen van beroemde schrijvers zoals Hans Christian Andersen en de gebroeders Grimm maar ook verhalen uit de oudheid zoals Griekse mythologie. Het aanbod was dus werkelijk zéér gevarieerd.
Afwisselend ingesproken door een Hollandse meneer en mevrouw, waarvan ik bij god niet weet hoe ze heten of überhaupt nog leven, werd er telkens met een soort “ting-geluidje” aangegeven wanneer je de pagina van het boek mocht omslaan. Ik liep nooit voor in het verhaal en draaide pas zorgvuldig de pagina toen ik dat geluidje hoorde. Discipline leren aan een kind op een dergelijke manier is geniaal!
Die luistercassettes en boeken zullen in mijn appartement arriveren. Niet dat ik er nu als volwassen man er nog véél zal naar luisteren, maar voor mij hebben ze nog altijd een zeer speciale betekenis.
Het leven is helaas niet altijd een sprookje. Dat is nu net wat deze luister sprookjes, en sprookjes in het algemeen eigenlijk, je soms willen duidelijk maken.
*Tinggggggg!!!!!*
Bron afbeelding: Snuffelhoek.nl
De boeken zal ik wel niet meer hebben maar ik denk dat ik die cassettes nog wel ergens op zolder kan terugvinden. Nostalgie.
Hey Johan, ik heb de boeken en de cassettes dus. Ik geloof dat het er ongeveer een 30-tal zijn, maar heb ze niet allemaal. Is inderdaad pure nostalgie. Ik meen ergens gelezen te hebben dat Lekturama in conflict kwam met instanties die vonden dat ze oneerlijke verkooppraktijken deden, en dat ze de boeken (leuke woordspeling) hebben neergelegd zoveel jaar terug. Maar het fijne weet ik er niet van.