Was me dat efkes verschieten! De bolide van Romain Grosjean schoof tegen x-aantal km/u tegen/door de vangrail bij de aanvang van de GP van Bahain 2020 en vatte quasi meteen vuur. De impact was zo hard dat zijn racewagen letterlijk in 2 stukken werd gegooid en de Fransman een halve minuut werd omgeven door vuur terwijl hij geklemd zat tussen de vangrails. Laten we eerlijk zijn, een minuut langer, en hij zou ondanks de beschermende kledij, zéér ernstige, ongetwijfeld blijvende brandwonden hebben opgelopen.
Achteraf waren de commentaren er roerend over eens: de “halo”, en het vlugge optreden van de hulpdiensten, hebben de Fransman zijn leven gered. Toegegeven, het was voor mij, al een hele tijd geleden (gelukkig maar) dat een dergelijk incident zich nog eens had voorgedaan, en ik hoop dergelijke dingen zelden tot nooit meer te zien. Een beetje racefanaat kijkt immers voor duels op de piste, en niet voor de ongelukken die kunnen gebeuren.
De halo, een titanium onderdeel bovenop de cockpit dat als doel heeft de coureur te beschermen tegen (zware) externe impact, werd geïntroduceerd én verplicht gemaakt bij ingang van het F1 seizoen 2018. Een jaartje later werd de halo ook verplicht in andere raceklassen zoals de Formula E, en is het ding nowadays te vinden in quasi op alle single-seaters. Criticasters waren aanvankelijk een beetje sceptisch, want anders zou het geen criticasters zijn off course, maar werden na het dramatische ongeval permanent de mond gesnoerd. Een knap staaltje van safety engineering en een ongelooflijke verbetering naar veiligheid toe. Kortom, “Hail to the halo!”
De Formule 1 is op véél vlakken in de positieve zin anders geworden dan de periode toen ik de sport intensief begon te volgen. In de loop der jaren werden systemen als “HANS” (Head And Neck Support) verplicht, werd tanken tijdens de races verboden, en werd de halo een vast onderdeel.
Ik ga het toch nog eens tikken als je me toestaat: “Hail to the halo!”
