Jeetje,…2 schrijfsels op 1 dag,… waar gaan we dit schrijven? 🙂
Ik val in herhaling als ik tik dat ik blijkbaar een voorliefde heb voor films gebaseerd op boeken van Stephen King. Once again komt het woordje “herhaling” ten tonele als ik claim dat ik voor de zoveelste keer het geschreven verhaal (in die geval: Four Past Midnight) nooit heb gelezen. Alhoewel deze film oorspronkelijk een TV-serie was, kocht ik het ooit voor een appel en een ei (virtueel gesproken) in één of andere winkel, niet wetende waar het eigenlijk over ging. Wederom haal ik mijn GBM-traditie van onder het stof met deze keer een schrijfseltje over “The Langoliers” uit 1995.
- Beknopte verhaallijn
Tijdens de lijnvlucht 747 van American Pride met bestemming Boston wordt een pas wakker geworden blind meisje hysterisch wanneer ze haar tante niet meer kan vinden. Net zoals een handvol andere passagiers was ze in slaap gevallen en komt ze samen met hen tot de vaststelling dat ze de enige aan boord zijn. De overige reizigers inclusief de vliegtuigbemanning zijn op de mysterieuze wijze verdwenen. Het vliegtuig ligt bezaaid met pruiken, pacemakers en aanverwante prullaria. Wanneer het vliegtuig (dankzij 1 van de passagiers die toevallig piloot is) een noodlanding maakt op een nabijgelegen vliegveld, wordt de situatie niet bepaald rooskleuriger. Ze merken immers dat ze naast de vreemde atmosfeer nog altijd alleen zijn. Het eten in de terminal is smaakloos, de telefoons weigeren dienst en lucifers weigeren te branden. Bovendien heeft 1 van de passagiers panische visioenen en gedraagt hij zich vreemd. Als klap op de vuurpijl hoort het blinde meisje constant een vreemd eng geluid aan de horizon en brengt ze hiervan de rest op de hoogte. Stap voor stap ontrafelen ze het fenomeen wat hen tot deze situatie heeft gebracht.
- My humble opinion
Ik heb zo de neiging om bepaalde films opnieuw en opnieuw te bekijken. “The Langoliers” is er daar ééntje van. Het is moeilijk om te omschrijven wat mij precies aantrekt en blijft boeien, maar ik hou van de mysterie die zich afspeelt tijdens het verhaal. Aangezien de film ruim 3 uur duurt is immers alle tijd aanwezig om uit te spitten wat er aan de hand blijkt te zijn en dat maakt dat de film rustig kabbelt en op die manier weet te entertainen.
De meest herkenbare acteurs in deze prent zijn David Morse en Dean Stockwell en zij vormen meteen de belangrijkste personages in het verhaal. Over smaken valt niet te twisten natuurlijk maar goede films hebben naar mijn mening geen killercast nodig. Het concept van het verhaal en de achterliggende gedachte die je erbij kunt voorstellen zorgen daar ruimschoots voor. Het einde van het verhaal kon beter, dat geef ik toe. Ik laat het aan jou om te oordelen!
IMDB gebruik(st)ers geven deze film een matige 5,9/10