Jongstleden was ik een zoveelste buikspieroefening aan het uitvoeren in de fitnesszaal waar ik reeds menige zweetdruppels heb verloren. Telkens ik met mijn hoofd op het niveau kwam waarbij ik gesprekken kon opvangen hoorde ik de woorden “Facebook” en “deleten” opborrelen. Blijkbaar was er een sociaal drama ontsproten waarbij een meisje haar klaagzang aan het zingen was tegen een hippe gewichtheffer over het feit dat iemand haar had genegeerd op Facebook. De sociale ramp die zich had plaatsgevonden mocht best serieus genomen worden want de gelaatsuitdrukkingen van beide spraken voor zich. *rolt met de ogen*
Mocht ik een kaboutertje zijn, dan zou ik door velen direct gelinkt worden aan de altijd mopperende Grumpy. Nou nou nou,.. het is niet allemaal slecht natuurlijk, maar als je weet dat ik zonder enige twijfel 80% van mijn “newsfeed” om “diverse redenen tot ergernis” bewust geblokkeerd hebt, dan kan je wel begrijpen waarom ik het onding vaker en vaker een virtuele schop met mijn maatje 47 heb wil verkopen. Geen paniek! Meneer de moraalridder zal zich niet bezighouden met het opsommen van deze persoonlijke ergernissen.
Maar, laten we het zeggen zoals het is, je moet eerst een zondaar zijn om een heilige te worden. Terwijl ik toch aan het jodelen, onlangs ontdekte ik op YouTube dat er blijkbaar héél wat mensen zijn die zich (net als ik dus) enerveren aan soortgelijke situaties. Smurf er gerust maar eens op los met zoektermen als ” things I hate about Facebook” and you’ll know what I’m talking about!
En zo wreef meneer pastoor in zijn baard en sprak hij de wijze woorden,… “Tot zover de blijde boodschap.”