Een klassieker! De titel alleen zal je waarschijnlijk, mocht je de film nog niet gezien hebben, vast en zeker wel ergens eens gehoord of gelezen hebben. Van de populaire regisseur (in zijn genre dan toch) Robert Rodriguez en manusje van alles Quentin Tarantino in deze GBM: “From Dusk Till Dawn”.
- Beknopte verhaallijn
De moordlustige broers Seth en Richie Gecko zijn op de vlucht voor de politie na een bloedige en brutale bankoverval. Ze hebben een gijzelaarster mee en proberen ten koste van alles de Mexicaanse grens, meerbepaald een plaatsje “El Rey”, te bereiken om zo uit de handen van de politie te ontsnappen en de buit te verdelen. De dingen lopen echter niet zo vlot als gepland, dankzij de gestoorde acties van het jongere broertje Richie. Noodgedwongen moeten ze tijdens een overnachting in een motel een priester, die zijn geloof verloren heeft na de dood van zijn vrouw, en diens puberkinderen (tja..) dwingen hen over de grens te smokkelen in hun camper. Zij moeten hen naar de Mexicaanse toplessbar ” the Titty Twister” (die open is “From Dusk Till Dawn”) brengen waar ze afgesproken hebben met hun handlangers. So far, so good. Eens ze daar aangekomen zijn merken ze na een enkele tequila’s dat er meer dan alleen maar wordt topless gedanst.
- Filmgenre
De film start als een ouderwetste genietbare gangsterfilm die vlotjes vooruitgaat qua verhaallijn. Geen vervelende lange dialogen of ingewikkelde situaties waarvan je stilletjes denkt van “hoe-zit-het-nu-eigenlijk-in-elkaar?”. Het is geweten dat het Tarantino’s stokpaardje is, maar in deze film word je er (gelukkig) niet mee geconfronteerd. Iets over de helft van het verhaal gaat het genre langzaamaan over van de klassieke gangsterfilm naar de pure cult. Cult in de horrorstijl van Rodriguez welliswaar. Niet echt scary en te bloederig om geloofwaardig over te komen. Cult dus.
Verrassende acteur in deze film is George Clooney. Je zou het de charmante Martini-guy niet meteen afgeven, maar Clooney amuseerde zich blijkbaar wel in zijn rol en zet een overtuigende intelligente bad guy neer. Quentin Tarantino, die het verhaal geschreven heeft, moet echter niet onderdoen en portreteert zich dan meer als overtuigend als de “seksueel-perverte” gangsterbroer van Clooney die fictie en realiteit vaak door elkaar haalt.
Wat mij echter wel is opgevallen in de meeste films die ik tot nu toe gezien heb onder leiding van Robert Rodriguez is het feit dat sommige personages graag in verschillende films opduiken. Films zoals “Death Proof” en “Planet Horror” zijn daar een mooi voorbeeld van en als je goed kijkt herken je ook enkele personages uit deze “From Dusk Till Dawn.” In de serie bestaan er trouwens nog 2 films met een gelijknamige titel, maar helaas zijn deze niet van hetzelfde niveau als het origineel. De verhaallijn en de acteurs in deze fims zijn een stuk zwakker. In de 2de film zie je wel Robert Patrick opduiken (best gekend als de “T-1000” uit T2: Judgement Day), maar losstaande van deze acteur hebben de andere films weinig te bieden. Het uitgemolken-verhaal-gevoel komt TE sterk naar boven. Iets wat helaas wel vaker voorkomt.
IMDB geeft deze film een mooie 7,1/10 en dit is aannemelijk aangezien niet iedereen deze film even spectaculair zal vinden.