Nirvana’s debuutalbum,”BLEACH”, dat titelinspiratie vond bij een “AIDS-preventie-campagne poster ;Bleach Your Works”, werd opgenomen bij Jack Endino (Reciprocal Recordings) gedurende een aantal sessies tussen 1988 en 1989 voor een slordige 600$. Een complete remastering van de originele opname tapes uit Jack Endino’s archief met als bonus een nooit eerder (officieel) uitgebracht live concert daterende van 9 februari 1990. Zonet ontvangen en bevrijdt uit de kartonnen “Amazon-verpakking”,..here is “BLEACH” 20th Anniversary!
Het moet worden gezegd. “The label did a good job.” De CD-verpakking is professioneel opgesteld en het 52 pagina’s tellende boekje, dat je er als extraatje bijkrijgt, tonen een rijkelijk arsenaal aan sfeerbeeldjes uit de “BLEACH” periode. Zo krijg je o.a. een gefotografeerde blik op de originele “BLEACH”-tapes, de “prepress” letterzetting van de albumhoes en het contract dat de band met SubPop afsloot te zien. Voor de “Smells Like Teen Spirit” -fan waarschijnlijk een grote “so what, who cares?” opmerking, voor de échte doorwinterde Nirvana fan dan weer een “wow,… sweet!”.
- Muziek
Vergeet de vernislaag over de muziek van “Nevermind”. “BLEACH” is Nirvana pur sang waar het ooit, na véél vallen en opstaan, begon. Ruw, melodieus, gemeend en in zekere zin media-onbezorgd. “BLEACH” is, zelfs na de remastering, nog altijd even ruw en passioneel als toen ik het als pukkeltiener kocht bij de lokale platenboer méér dan 14 jaar terug. Nirvana’s melodieën zijn nooit complex geweest en dit in contrast tot de songteksten. Cobain’s muziek reflecteert in grote lijnen zijn toenmalige levensstijl en diens bekommernissen. De sound, nu ik het toch bewust aankaart, van het album werd oorspronkelijk gepushed door SubPop. De “grungescene” was in volle opmars en Nirvana moest als outsider de “big cheese” wat volgen. Om bekendheid op te bouwen, waar Cobain oorspronkelijk naar snakte, schoof hij op dat moment zijn softere arististiekere kant opzij en bouwde hij met “BLEACH” een album dat het label wenste. Stille knipogen naar de softside van Cobain kan je echter horen in “About A Girl”, maar dergelijke songs waren volgens Cobain een gewaagde gok op dat moment. De eerste single dat “BLEACH” voorbracht was “Love Buzz”, een cover van de Hollandse band “Shocking Blue”. Cobain heeft dit album, vanzelfsprekend, niet met tegenzin gemaakt. Punkrock, en met name het zwaardere werk, was op dat moment o.a. Cobains grote inspiratiebron en die bron sloot (gelukkig) wat aan op de muzikale noden van het moment in “the local scene”.
- Verdict
Het is moeilijk iets negatiefs te schrijven over een band waar je al van je tienerjaren verknocht aan bent. “BLEACH” is vanuit commercieel standpunt het minst attractieve en gekende album uit de Nirvana discography. Met deze “20th Anniversary” worden”BLEACH”, en toch ook SubPop, weer even vanonder het stof gehaald en wordt deze CD met de leuke extraatjes beslist een hebbedingetje voor mening Nirvana-fan onder de kerstboom.
Nirvana anno 1989: Kurt Cobain (Kurdt Kobain), Chris Novoselic, Chad Channing.
(Jason Everman stond oorspronkelijk vermeld maar hij is er na 20 jaar afgevallen. Everman had de 600$ studiokosten betaald, maar heeft uiteindelijk op “BLEACH” nooit een noot gespeeld. Cobain en co hadden hem wel, als morele verplichting, vermeld.)
Verdere informatie over Nirvana kan je hier terugvinden