Soms, heel soms, heb ik het gevoel dat ik van een andere planeet kom. Nee, niet letterlijk natuurlijk, of wat dacht je zelf. Het is dus niet zo dat een ruimteschip me hier gedropt heeft voor een infiltratieopdracht en ik me dus voordoe als een menselijke wezen, maar ik het eigenlijk niet ben. Stel je voor zeg! … enfin ik wijk even af, maar ik kon het niet laten om mijn schrijfsel op deze manier te starten. Ooit had een leraar in de lagere school dit wel eens in mijn agenda geschreven dat het net leek of ik van een andere planeet kwam, maar zijn woorden hadden toen wel een totaal andere betekenis natuurlijk.
Moest je mij op dit eigenste ogenblik een vragenlijst geven om mijn kennis te testen van wie er momenteel tot de nieuwe lichting bekende mensen behoort, dan zou ik die vragenlijst “pro forma” indienen. Nee ik geef toe wanneer ik soms interviews online lees van mensen die op dit eigenste ogenblik tot de nieuwe lichting “BV” behoren, dan moet ik met het virtuele schaamrood op de wangen bekennen dat ik van sommige werkelijk nog nooit gehoord heb. Velen zouden meteen claimen dat ik reeds jaren onder een steen leef of, zoals ik dit schrijfsel heb afgetrapt, effectief van een andere planeet kom.
Nee, niets is minder waar. Ik kom eigenlijk de laatste tijd véél meer buiten dan ik voorheen eigenlijk gedaan heb. De weekends waren steevast een houvast aan mijn vertrouwde bastion. Ik deed mijn huishoudelijke taken en keek ofwel een film of werkte ik wat mijn cursus ter voorbereiding van het nieuwe schooljaar dat in september weer van start gaat. Een beetje éénzijdig natuurlijk, maar dat is helaas wat de situatie van een vrijgezel in zijn mid-40’s. Het is niet dat ik nog de ambitie koester om in het weekend zwaar te gaan pintelieren en ik de zondag als een vaste katerdag (bestaat dat woordje eigenlijk?) bestempel.
Nu, zoals ik dus al schreef, ik kom dus meer buiten en dan ga vaak wandelen aan onze good old Belgische kust. Het ruisen van de zee met het risico dat een ongecontroleerde golf je schoenen besmeurd neem ik er wel bij. Je zou het niet denken, maar ik heb regelmatig voldoende babbeling along the way. Mensen zeggen goedendag, of beginnen een conversatie over … asperges. Jawel, asperges. Fin, ik zal misschien dit verhaal in een ander schrijfsel eens uit de doeken doen, dus die anekdote lees je vroeg of laat nog eens.
TV kijken deed ik eigenlijk al geruime tijd niet meer. Ik heb een ruime collectie aan films en heb de neiging om bepaalde films vaak her te bekijken. Dus is een abonnement op een bataljon aan TV zenders eigenlijk pure verspilling van centen. Dat verklaard misschien ook mijn certified noobisme (onwetendheid dus) als het over BV’s gaat. Het zijn volgens mij altijd wat dezelfde mensen die graag met hun tronie op beeld komen momenteel, dus veel mis ik eigenlijk niet. En als er dan één of andere bekende mens, die nog altijd denk dat ie bekend is, zich wat tekort gedaan voelt, dan komt die persoon altijd wel met een sappig verhaal op te proppen zodat de spotlights toch voor a brief moment weer op hem/haar/x/…whatever, … gericht is. Ik heb het altijd een beetje als een selectief gezelschap gevonden van mensen die denken dat ze belangrijker zijn de rest.
Van influencers ken ik eigenlijk nog minder. Dat zijn blijkbaar de nieuwe soort bekende mensen van Vlaanderen. Ik heb er al over geschreven dat véél mensen de betekenis van het woordje zelf wat vergeten. En aangezien ik in zekere zin nog in een donkere hoek van mijn psyché een soort punkrock attitude heb, dan kan je dus wel aanvoelen dat ik gans die fuss over influencers niet bepaald iets voor mij is. Ik begin minder jong te worden maar ik denk dan af en toe wel eens van: “wordt het niet eens tijd dat je een echte job zoekt, of ga je je ganse leven jezelf belachelijk maken?”. Nu ja, ze verdienen waarschijnlijk een pakje meer dan mijzelf, maar uiteindelijk is het niet écht mijn probleem hoor. Whatever floats your boat I suppose.
De grote vraag is en blijft. Kom ik eigenlijk van een andere planeet? Nee dus, ik voel gewoon dat ik langzaamaan het kaf van het koren aan het scheiden ben en dingen herontdek wat ik écht belangrijk vind in het leven.
Tot de volgende!
Bron afbeelding: Pexels / RDNE Stock Project
Hy John ik denk dat veel mensen van een andere planeet zijn ,we zijn geen rare mensen hoor ☺️ maar we kunnen niet zo rap meer mee met alles wat op ons afkomt ,wij kunnen ook niet altijd alles snappen .en dan nog al die programma’s en films die op niks trekken ik word daar zot van en meestal kijken we ook niet meer en doen we gewoon onze hobby en eens meer buiten in de tuin .er wordt zoveel reclame getoond en ja we zouden meer met mensen in contact komen maar iedereen zit voor da kijk kastje en computer dat niemand nog eens voor zijn deur staat om eens een babbeltje te slaan jammer .en ja hoor wij staan ook nog op mooie dagen voor onze deur en worden bekeken als rare mensen daar trekken wij ons niks van aan .altijd welkom voor een babbeltje grtjs katleen
Dankjewel! 🙂 … ja de wereld is inderdaad iets meer sterieler geworden dan vroeger helaas. Voorheen was er op TV écht nog iets te zien waar je naar uit keek, maar nu is dit niet meer zo het geval vrees ik.