Het valt me dit jaar op dat televisiemaatschappijen zich storten in het (al is het maar voor eventjes) “van onder het stof” halen van in dienen tied succesvolle televisieseries. Niet geheel onlogisch, want de televisieseries waar ik over spreek hadden hun gloriedagen hoofdzakelijk in de mid-90’s en zijn dus circa 25 lentes oud. I’m getting old!
Het ideale moment voor een reunion en voor bepaalde acteurs dé uitgelezen kans om nog eens in the picture te staan. Handig om weten, sommige acteurs waren in die tijd zodanig succesvol in hun rol, dat het fictieve karakter de negatieve bovenhand nam in de loop van hun verdere carrière. Het “Balthazar-Boma-effect” is voor sommige acteurs een zegen, voor andere, iets meer ambitieuzere dan weer een vloek. Wie zou het weigeren, die slordige 2 miljoen dollar om nog eens op te draven komen altijd wel van pas.
I should have known, euh ja … uiteraard wist ik het. Zeker als het in de US and A gebeurt, liep ik niet bepaald warm van de trailers. Verschrikkelijk hollow en zeer voorspelbaar. Multimiljonair acteurs die in dienen tied op de set elkaars bloed konden drinken, zitten gezellig samen te gieren en grienen om te vertellen “how great” het wel niet was en betrekken er om de halverklap met een moment van overacting god bij. Zucht, … keep in mind, het zijn acteurs.
Nu, de kans dat ik die reunion(s) ooit ga bekijken is relatief klein. Ten eerste worden ze uitgezonden op een platform waar ik geen abonnement op heb (ja, tschid een twoashen njeh) en ten tweede zal ik onvermijdelijk wel genoeg informatie krijgen via bepaalde nieuwssites die maar blijven doorbomen op dit soort events. Mocht je het nog niet weten, Jacques Vermeire komt er 70, en we zullen het geweten hebben.
Ah John, niet zo neuten! Nee, het is juist, je hebt gelijk, mogelijks is meneer Azijnpisser weer eventjes van onder het stof gehaald. Maar, … dat doet altijd wel eens deugd! 🙂