Sterren en kometen

Een goede vriend van me zei ooit: “Het is toch vreemd dat mensen rondom een kampvuur spontaan beginnen te filosoferen!” Hij had gelijk want toen ik een paar jaar terug in Californië rond een kampvuurtje zat onder een donkere hemel verlicht met talloze sterren dan kwam de filosofie inderdaad spontaan opborrelen. Vreemd inderdaad, doch,…bijzonder leuk!

Nu, een kampvuur is niet altijd noodzakelijk want recentelijk had ik een gesprek met iemand en we kwamen uit bij het begrip,.. “is er nog leven buiten onze planeet?”  We deelden op het einde van het verhaal dezelfde mening door te stellen dat het verdomd egoïstisch van ons zou zijn mochten wij de enige bewoners zijn in het onmetelijke heelal met zijn miljoenen melkwegstelsels en onwaarschijnlijk veel sterren en kometen.

Soms vraag ik het me wel af, als ik zo zit te vloeken op mijn werk en en toe of er ver weg in de zwarte soep vol sterren en kometen nog iets of iemand aanwezig zou zijn die ongeveer hetzelfde meemaakt als ik dat op dat moment. Misschien zit er wel iets of iemand ver weg net hetzelfde te schrijven als ik zelf.  Wie zal het mij zeggen? Wetenschappers breken er al jaren hun hoofd over, en dan kan je niet verwachten dat een simpele blogschrijver als ik er een antwoord op kan weten. Maar om de twijfel nu even te ondersteunen met een slagzin uit de X-Files: I want to believe!

Het is echter schrikwekkend natuurlijk mocht je het Hollywood scenario van een buitenaardse kennismaking geloven. Ik ben er echter meer en meer van overtuigd dat buitenaardse bezoekers op deze aardbol überhaupt  nooit zouden kunnen overleven. Ja, ik beken, hiermee pik ik  het eindscenario van “War Of The Worlds”, maar aangezien deze groene planeet wemelt van de bacteriën en ander door de mens gecreëerde luchtvervuiling, zouden de nieuwsgierigen van een andere planeet spontaan (in de veronderstelling dat men iets dergelijks heeft natuurlijk)  een hartinfarct krijgen. En dan reken ik een confrontatie met Astrid Bryan nog niet mee.