Recept: Flantaart

On request! We verleggen de grenzen qua receptjes op “JohnBlog” van gemixte soepen naar gebak. Hoogstwaarschijnlijk niet het moeilijkste  recept uit de kookwereld, ondanks het feit dat er een paar valkuilen aanwezig zijn waarin je als totale leek (like me) kan intrappen.
De ervaring heeft me (helaas) geleerd hoe het niet moet, dus bij deze de nodige tekst en uitleg bij het maken van een lekkere flantaart zowel voor mij als voor diegenen die voor de uitdaging staan. Pattiserie moet je afwegen. We gaan echter niet kijven over een 2 gr, maar probeer in de mate van het mogelijk je zoveel mogelijk aan de opgegeven gewichten te houden want anders loopt het beslist fout.

• Wat hebben we nodig?

– 120 gr. zelfrijzende bloem
– 180 gr. (kristal)suiker
– 0,5 l. melk
– vanillesuiker (3 kleine zakjes)
– 6 eieren
– Bakvorm van ongeveer 26 cm dia en 6 cm hoog.

• De kunst van het ei breken

Als beginnende kok is het al een hele uitdaging om het eiwit en het eigeel/eierdooier vakkundig te scheiden. Eén klonter eigeel bij je eiwit zorgt er gegarandeerd voor dat je eiwit niet meer stijf te kloppen valt. Vraag me niet  hoe of waarom, het is geen leugen. Een gouden truck echter is om 3 kommetjes te gebruiken.  De eerste 2 kommetjes kan je gebruiken om je eiwit en je eigeel in te gieten. Het 3de kommetje dient als tussenstap. Je gaat dus in 1 kom je ei gaan breken en zodoende met de nodige “move-bewegingen” je eiwit verwijderen van je eigeel zodat dat laatste alleen nog overschiet in je eierschaal. Wanneer dit gelukt is kan je je eigeel in kommetje 1 doen en je eiwit in de ander pot.  De wet van Murphy leerde mij immers dat het meestal je laatste ei is dat breekt, zodoende,…een verwittigd man,…. juist!  Er bestaan echter in de winkels speciale opvangsystemen om eieren te scheiden, als je deze in huis hebt, dan kan je uiteraard dat systeem hanteren, wat uiteraard even goed en misschien zelfs handiger is.

• Kloppen op 2 fronten

We kloppen het eiwit stijf en we voegen de helft van de suiker toe tijdens het klopproces. Het eiwit moet in pieken blijven staan en om te weten of het goed is moet je in principe een houten lepel recht kunnen plaatsen in je gesteven eiwit. Dit lijkt misschien opmerkelijk, maar als het goed is kan je dit effectief doen. Om eventjes meneer PH te quoten: “Je moet de schaal omgekeerd boven je hoofd kunnen houden zonder dat het op je hoofd valt.”

In de andere schaal kloppen we vervolgens het eigeel en voegen we rest van de suiker eraan toe. Deze komt niet stijf maar mengt mooi samen tot klontertjes. De vanillesuiker en de melk mogen er ook bij en we mengen alles mooi samen. De zelfrijzende bloem voegen we toe op het moment dat bovenstaande goed gemengd is. Nu is het echter belangrijk dat je goed blijft doorkloppen zodat er geen klontervorming door bloemresten kan optreden.  Een handige truck is om je bloem door een zeef te halen tijdens het mengen. Goed blijven doorkloppen totdat je ziet dat alle bloem mooi gemengd is met je eigeel en suiker.

• Mengen

Nu komt de laatste beproeving van het recept. We gaan het gesteven eiwit en het gemengde eigeel met elkaar mengen. Je doet dit best zonder haast en met een houten lepel.  We voegen het gesteven eiwit toe aan het eigeel en we mengen traagjes van onder naar boven, net zolang tot we een mooie consistente massa hebben. Zonder dat je dus nog brokken gesteven eiwit kan zien in je mengsel. Dit proces kan een ogenblikje duren, dus no need to rush.

• Bakken en draaien

Vervolgens beboteren we de bakvorm grondig en gieten we het mengsel in de bakvorm.  Een 45 min. in een niet voorverwarmde oven op 180° C en klaar is kees.  We halen de taart uit de oven en we draaien die om op een cirkelvormig rooster. Op die manier wordt het vocht van de oorspronkelijke onderkant doorgeschoven naar de oorspronkelijke bovenkant tijdens het afkoelen wat uiteindelijk voor de consistente vochtige structuur zorgt waarin een flantaart zo typerend is.