Deze week las ik een nieuwbericht over een jongetje met dwerggroei dat wordt gepest op school. Het jongetje was helemaal overstuur en was ten einde raad, net als zijn mama, die in wanhoop een filmpje deelde op social media.
Het jongetje dreigde uit het leven stappen. Had volgens het artikel reeds een poging ondernomen op 6 jarige leeftijd! Als je daar niet even stil van wordt, … sorry dan schort er iets aan je. Vreselijk, want dat laatste thema ligt ERG gevoelig bij me, en als het dan nog eens wordt uitgesproken door een kindje van amper 9 jaar, dan raakt het me nog meer.
Toegegeven, ik was er een paar uurtjes letterlijk onwel van, … amper uit het ei, … en al gedwongen worden om aan zulke duistere gedachten te denken. … dat kan je toch niet … Fuck it….!
Alhoewel ik zelf geen zoon of dochter heb rondlopen (of toch niet dat ik weet) raakte het bericht extra mijn softspot. Kinderleed kan ik echt niet aanzien, en ik denk er sterk aan, als ik ooit ten grave wordt gedragen, gans mijn erfenis aan Kinder Kanker Fonds te schenken. Ik ga het misschien niet altijd tonen, maar ik ben soms veel gevoeliger dan ik laat blijken.
Ik heb wel vaker nieuwberichten over pesten gelezen, en telkens maken ze me enerzijds verdrietig en anderzijds erg kwaad, als ik zie hoe kinderen, tieners vol acne, elkaar schoppen en slaan, en dit op de koop toe, nog eens op video vastleggen. ***hoofdschuddend*** Ik snap niet dat een maatschappij dat geil loopt van vaak nutteloze, inhoudloze hashtags, dit soort situaties niet tot permanent nadenken aanzet.
Waar ligt volgens mij de oorzaak? De bron van het probleem dus. Opvoeding, niks anders dan opvoeding. De zogenaamde pedagogische tik is voor mijn part geen taboe. Vroeger zeer normaal en deel van de opvoeding, zolang de tik pedagogisch bleef natuurlijk. Ik heb ze ook, zeer terecht, gehad en ben er niet gebroken uit voortgekomen. Dus waarom zou dit nu opeens een taboe zijn volgens onze overgevoelige maatschappij?
Wil je pesten aanpakken? Begin bij de bron. Zeg tegen je kind dat gedrag als pesten een misdaad is. Klinkt cru,… maar als pestgedrag een jongetje van 9 jaar met duistere gedachten als zelfdoding opzadelt, … dan hoef ik er geen tekeningetje bij te maken om mijn standpunt te ondersteunen.
Recht van spreken heb ik waarschinlijk niet, zoals ik al schreef, ik heb zelf geen kinderen (en waarschijnlijk nooit), wat weet ik dus van opvoeden … justekes niks.
Amai de tranen rollen hier over de wangen als ik dit lees. Hartverwarmend is dan wel de steun vanover de hele wereld <3
Die pedagogische tik is naar mijn bescheiden mening niet het antwoord. Die tik voorkomt misschien dat er gepest wordt uit vrees om nog een tik te krijgen. Maar daarmee wordt de oorzaak nog niet aangepakt: het feit dat kinderen niet beseffen wat voor invloed ze hebben en omdat ze zich niet in anderen kunnen verplaatsen. Naar mijn mening is een betere communicatie met de jongere generatie de oplossing, en ja, dat is inderdaad opvoeding: een opvoeding die veel tijd en geduld vergt om je kind uit te leggen wat voor gevolgen onze acties hebben. Een opvoeding die nadruk legt op empathie i.p.v. op presteren. Maar ik zal ook geen recht hebben van spreken aangezien ook ik kinderloos ben en blijf…