Vandaag had ik het weer, een oorwurm. Gelukkig gebeurde het overdag, want der is niks zo ambetant om het fenomeen te hebben wanneer je de slaap probeert te vatten. Alvorens je grote vragen gaat stellen over mijn persoonlijke hygiëne, dan kan ik vlug schrijven dat het niet bepaald om een insect of iets dergelijks gaat dat zich deze nacht al dan niet per ongeluk in mijn oorschelp had genesteld. Een oorwurm is, als ik er vlug de WikiPedia bij klik, “een melodie of een stukje ervan wat enige tijd in je hoofd blijft rondhangen” en al dan niet vervelend kan worden. Zo, dat weet je dan ook weer.
“Verdomme John, kzitte nu met dat liedje in miene kop!”. Ik ben waarlijk een expert in het planten van oorwurmen bij mensen. Aangezien ik alleen woon kan ik, als ik thuis ben toch, enkel en alleen maar mijzelf besmetten. Zo bevat mijn iTunes collectie een behoorlijk aantal oldies en heb ik Buddy Holly al enkele keren in mijn gedachte zijn bril proberen weg te kloppen. Maar op kantoor durf ik sporadisch wel eens een liedje te lanceren waar menig collega onbewust van in de ban geraakt. Meestal verloopt het scenario zo dat ik tijdens het tokkelen achter het computerscherm, een bepaald liedje begin te lanceren, om dan uiteindelijk te merken dat mijn lieftallige collega(s) het liedje 15 minuten later spontaan begint mee te neuriën. Wanneer onvermijdelijk de eerste zin van deze alinea in de ruimte weerklinkt, dan weet ik dat de missie geslaagd is. *evil smile*
Mocht je je afvragen welke oorwurm er deze keer in mijn hoofd zat: Dwight Twilley Band – Looking For The Magic
Die song had ik een enige tijd geleden ontdekt tijdens het bekijken van de film “You’re Next”.