“Damus en héren,..JohnBlog presenteert vandaag exclusief….wahahhahaha….een…nieuw…..schrijfsel”
Er was een tijd waarin we in de huiskamer met z’n allen riepen: “Tis wéér nie roar, zéén nu were Bart Peeters ingeschakeld om een show te presenteren, zéén zieder zekers moa jiène presentator doar bie de VRT?” Ik heb helemaal niks tegen Bart Peeters, die mens is best véélzijdig en ondanks het feit dat hij met een soort autistisch jeugdig enthousiasme de ene show na de andere presenteerde was het nu niet bepaald zo dat we de neiging hadden weg te zappen als hij ten tonele verscheen.
Zoveel tijd later is de rol voor evergreen presentator in de schoenen geschoven van Gert Verhulst. Je kent hem vast wel, de BRTN presentator die met het bescheiden kinderprogramma “Samson” het redelijk ver heeft geschopt. Alhoewel hij in de kinderserie zelf omringd was door debielen zoals een übergay kapper die schrikwekkend fan was zijn “mamaaah”, een burgemeester die amper het verschil tussen links en rechts wist, en zijn huisdier die de ene kemel na de andere schoot inzake articulatie en spraakvaardigheid was Gertje zelf ook niet echt van de slimste. Zijn Marlèneke bedroog hem zonder enige twijfel langs alle kanten en als man kroop/slijmde hij voor het minste wat ze via de telefoon aan hem zei. Ja tuurlijk, het was een kinderserie, en dit soort humor werkt off course voor de allerkleinsten onder ons.
Dan hebben we nog die andere brok jeugdsentiment, “Merlina”. Een serie over het welbekende detectivebureau die allerhande mensen in nood hielp wanneer het nodig bleek te zijn. Wederom hadden ze de meest snuggere personen uitgekozen om de serie te vullen. Policarpus Tack (wie noemt zijn kind nu azo) was oorspronkelijk matroos maar door één of ander toeval werd hij ingelijfd door Marie-Ann Meerschaut, het brein, om hun team te versterken. Die vent was eigenlijk ook te dom om hooi te eten en zeg nu zelf wanneer je boos bent ga je toch nooit “akkerdjiejeuh” zeggen? Telkens de begingeneriek van de serie de woorden “het brein” zei, dacht ik altijd aan een glazen pot met water waar een klomp hersenen in ronddobberde met electrodes die de boel via één of andere luidspreker coördineerde. Nu, ze hadden geluk want hun aartsvijand, Sardonis, was nu ook niet bepaald gespeend van de nodige intelligentie. Geef toe, en dit schrijf ik nu als oude rukker van 36, als je iemand incognito wil schaduwen ga je dit toch nooit doen in een witte bestelwagen met in koeien van zwarte letters “SARDONIS” op de zijkanten?
Tekenfilmpjes als “Vrouwtje Theelepel”, “Dommel” en “Foofur” maken ze niet meer. “Ovide en zijn vriendjes” staan me ook nog bij. Het concept waarbij de “O” op het einde van de begingeneriek naar achter werd gegooid zodat je het woordje “Video” kreeg was simpelweg geniaal. Ohhhh, en dan denk ik ook nog aan vlug aan Teddy Ruxpin, het verhaal van een teddybeer die verre reizen maakt met zijn luchtschip,…en aan “Seabert”,… en aan “De Freggles…” en…aan “Nils Holgersson” waarbij de eindgeneriek altijd een traantje bij mij teweeg bracht…. *zucht*
Nu ik toch aan het kakelen ben over jeugdsentiment en over interpretaties van mijn eigenste grijze hersenmassa, dan kan ik je misschien nog het volgende schrijven als afsluitertje. Toen wijlen Armand Pien en later Frank Deboosere (nog met snor destijds) op de buis kwamen om het weer te presenteren, dacht ik altijd dat ze begonnen met de woorden “khad me niet verwacht”. Mijn idee was toen dat ook dat er bij de BRT, BRTN, TV1, Eén, toch maar héél rare mensen aan het werk waren. Wat voor weerman ben je dan eigenlijk als je je niet aan een dergelijk weer verwacht had. Toen mijn hersenen zich méér en méér bewust begonnen te worden had ik uiteindelijk wel vlug door dat ze eigenlijk bedoelden: “Het KMI verwacht”. Dat was natuurlijk… een stukje logischer. 🙂
Ah, programma’s worden gemaakt om een bepaald doelpubliek te boeien. Ik heb mateloos genoten van Merlina, Samson en Gert en alle andere programma’s destijds. Het is gewoon verwonderlijk dat, wanneer je langzaamaan ouder wordt, je de dingen anders gaat bekijken.
“Damus en héren,…wij wille-u van harte bedanken voor het lezen… van dit schrijfsel. En we zien u graag…..een volgende keer….terug”