Je kan jezelf de vraag stellen waarom men nu pas met de zogenaamde documentaire Leaving Neverland komt aandraven waarbij kindermisbruik door Michael Jackson extra in de verf wordt gezet. Is het omdat het dit jaar reeds 10 jaar is dat the king of pop HIStory is en het beeld wat men van het muzikale icoon tot nu toe had dringend moest worden herzien? Of is er iets méér aan de hand en moest de geldkraan voor bepaalde mensen dringend worden opengedraaid?
Begrijp me niet verkeerd, ik geloof in het spreekwoord “waar rook is, is vuur”, en al sinds ik de artiest Michael Jackson ken, is zijn naam in de media altijd al verbonden geweest met bizarre gebeurtenissen en jawel kindermisbruik. Anno 2019 weet je echter niet méér wat je moet geloven, het lijkt erop dat véél informatie die je als mens via de media krijgt, gemanipuleerd wordt.
Nu, dat is een compleet ander verhaal. Laten we eerlijk zijn, Michael Jackson was op zijn minst gezegd excentriek. Een woordje wat erg vaak met artiesten wordt geassocieerd in het algemeen. In het geval van Michael Jackson niet echt verwonderlijk als je weet dat de jongen destijds door zijn familie gedwongen werd om tot een bepaald iets te evolueren en op die manier geen kindertijd heeft mogen genieten.
Als je als ouder je kind van op zéér jonge leeftijd forceert om iets te worden wat je zelf nooit bent geworden, dan is er een onvermijdbaar gevolg dat die persoon op latere leeftijd met een zware psychologische identiteitscrisis te maken krijgt. Ik heb zelf geen kinderen, maar die filosofie lijkt me zéér aannemelijk.
Voelde Michael Jackson zich aangetrokken tot kinderen? Ik heb geen reden om het niet te geloven maar ik geloof zéér sterk dat het popicoon zich uiteindelijk zéér sterk aangetrokken voelde tot iets wat hij nooit is geweest, namelijk “het kind-zijn”. Dat is een zéér eenvoudige stelling dat vanzelfsprekend de eventueel gedane feiten niet goedpraat.