Dat ik al jaren de Formule 1 volg zal geen geheim zijn. De hoogste klasse van de autosport heeft me altijd al weten te boeien en als ik de kans krijg zal ik zelden tot nooit een race missen. De criticasters onder ons vinden het maar oersaai. De kritiek is meestal doorgaans hetzelfde, altijd maar rondjes rijden en dan supporteren voor je favoriete rijder dat hij in de punten en/of in het beste geval op het podium arriveert,…. simpelweg belachelijk! Voetbal is naar mijn gevoel ook oersaai, een balletje schoppen van links naar rechts overgoten met een grote dosis aanstelleritis waarbij een lichte tik van een tegenspeler als een ware hersenfractuur wordt gesimuleerd en na 30 seconden out of the blue vergeten is. Tennis is ook zo saai, het stille vermoeden waarom véél mannen naar tennis kijken is om het wiebelende kontje van de speelster in kwestie met bijhorende gekreun te observeren. Aan dat laatste is er uiteraard niks mis natuurlijk. 😉
Dat er in de Formule 1 een ware DriverShift aan de gang is moge duidelijk zijn. Toegegeven, namen als Kimi Raïkkönen, Fernando Alonso, Jenson Button en Felipe Massa zijn al jaar en dag een vaste waarde in de Formule 1. Niet verwonderlijk want de heren rijden immers al meer dan 10 jaar mee in het wereldje van de vliegensvlugge laagzitters waarbij G-krachten, downforce en overstuur als parate kennis worden beschouwd. Een F1 rijder is één van de meeste complete sportmannen ter wereld waarbij uithouding, concentratie en driving on the edge de belangrijkste elementen zijn die een echt talent dient te hebben. De natuurwetten spelen vroeg of laat een rol want het moge duidelijk zijn dat een mens, hoe afgetraind hij ook mag zijn, dit ritme geen 15 jaar kan volhouden.
Toen Max Verstappen in 2015 zijn intrede deed in de F1 voelde het aan als een frisse wind. Het was dan ook hoognodig, want de oudere generatie modderde maar aan en de sport werd effectief… saaier. De Nederlander/Belg toonde van den beginne zijn vechtlust met bijhorende motivatie en maakte de sport net weer dat ietsjes aantrekkelijker door dit jaar zijn allereerste overwinning te boeken.
Dat de nieuwe generatie aan de voordeur staat aan te kloppen bewijst ook mede West-Vlaming Stoffel Vandoorne. Alhoewel hij enkele jaren reserverijder was bij Team Mclaren heeft hij dit weekend eindelijk een contract als vaste rijder voor 2017 en 2018 op zak! Ook hij wordt aanschouwt als een groot talent, net zoals Fernando Alonso dat in zijn debuut was, en scoorde dit jaar als éénmalige vervanging van laatstgenoemde meteen een WK-punt! Bravo!!
Ik kijk zoals je al kunt aanvoelen reikhalzend uit naar seizoen 2017 aangezien 2016 min of meer op zijn plooi lijkt te zijn gevallen. Uiteraard zal mijn persoonlijke voorkeur volgend jaar uitgaan naar de West-Vlaming die (hopelijk) een rijk gevulde F1 carrière tegemoet gaat! De dit jaar helaas overleden sportjournalist Peter Baert, die mijn allereerste F1 races, way back in 1997, via de televisie van commentaar voorzag zou zonder enige twijfel euforisch zijn geweest.