The Grey

Alaaarrrrm! Battlestationssss!!!  Het grijze leger rukt traag maar zeker op in het zwarte woud!!
Ahum, nee ik ben niet echt zwartharig hoor, maar aangezien ik dit wel vond passen in mijn openingsalinea besloot ik het toch maar neer te kribbelen.

Ze beginnen me méér en méér op te vallen. Het visuele bewijs (mits enkele uitzonderingen) dat de tand des tijds op kousenvoeten zijn handtekening begint te zetten. Get real!!!! Ik voel me bijlange nog niet oud, maar het feit dat ze er zijn, deed me onlangs toch wel eventjes schrikken. Het begon met 1. Deze werd vakkundig en op regelmatige tijdstippen de kop uitgerukt. Dan volgde er een soortgenoot die op zijn beurt nog een soortgenoot ten tonele toverde. Het fenomeen dat me amper een 4tal jaar terug totaal onbekend was en dusdanig onverschillig liet, begint langzaamaan zijn intrede te doen. Indien je het nog niet mocht geraden hebben: ik heb het dus over de eerste grijze haren.

Laat ik toch maar eventjes open kaart spelen en een bekentenis verkondigen. Ik mag op gebied van haargroei zeker en vast niet klagen.  De lieve Heer, en in hoofdzaak mijn voorouders, hebben mij gezegend met een weelderige en dikke haarbos. Zo een haarbos heeft mits een aantal modieuze nadelen héél wat voordelen. Investeren in een haardroger hoef ik nooit te doen, en ook een haarkam dien ik nooit of te nimmer aan te schaffen of te gebruiken.

Als mijn genen goed zitten, dan zou ik in principe geen schrik hoeven te hebben van het ontbossingssyndroom waaraan een deel van mijn leeftijdsgenoten vroegtijdig ten prooi is gevallen. De grijze haren, tja,… daar zal ik  helaas niet aan kunnen ontkomen.  De generatie waaraan ik dit erfstuk immers te danken heb, beschikken op hun minder jonge leeftijd nog altijd over hun dikke haarbos. Weliswaar zo goed als allemaal in een zilvergrijze outfit.

Geef een reactie

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.