123.567

“On, Two, Three… Five Six Seven.”

***fiiiiesssjjjjeewwww *** FLASHBACK!!!

Ik zweer het met mijn hand op het hart. Meneer Hark heeft de eerste nacht na zijn eerste dansles VER-SCHRIK-KE-LIJK slecht geslapen.  Constant spookten bovenstaande woorden door zijn hoofd en toen hij die ochtend in de spiegel keek dacht hij van: “Ik ben weer eens aan iets begonnen”. Betrek daarbij nog eventjes de vermoeidheid in de benen en je hebt meteen het perfecte plaatje voor ogen hoe hij zich die dinsdagmorgen naar zijn werk heeft gesleept.

Utututut… nie teveel denken,… so I have been told before. De ene moet het wat meer doen, ik daarentegen doe het soms teveel. “Easy for you to sayyyyy….” brulde Dave Grohl. Als je het allemaal aanvoelt, hoef je het inderdaad niet te denken. Op het gebied van dansen is denken nu eenmaal een certified boosdoener zo blijkt en Niels Williams was voor een poosje een stukje beter begrijpbaar toen die kweelde van: “Maar dansen is mijn roeping niet, oh, nee. Ik heb twee linkse benen.”

September 2011 was de kick off voor mijn allereerste initiatieles Salsadans.  Ja…ge moet me nie zegn… nogal onJohn-achtig en zoals de Amerikaanders het zo gevat zouden kunnen uitdrukken:  “it was a free fall in the open air!” In eerste instantie deed meneer Nobel  het om een goede vriendin te plezieren. En aangezien diezelfde meneer op dat ogenblik geen enkele reden uit zijn mouw kon schudden waarom hij het niet zou proberen, was er geen enkele reden om deze dans te ontspringen.

Alhoewel ik mij voorheen aan een garnizoen salsafreaks had verwacht waarbij ik grandioos uit de boot zou vallen, bleek dit gelukkig niet het geval te zijn.  “Crossssssss body leaaaaaaaad” gilde de blonde danshinde, en meneer Hark klungelde evenveel als de rest van de groep.

So you think you can dance huh? Welnee, ik DENK dat helemaal niet! Je allereerste danspassen aangaan en merken dat je er (nog) geen bal van kent is vanzelfsprekend niet zo simpel. “F*ck this mambo jambo sh*t” Meneer Hark, krijgt het hard te verduren die maandagavond, en meneer Twijfel tikt eventjes aan het raam. “Jama, ge moet nu niet opgeven eh!” hoor ik de vriendin in kwestie nog quoten.  “Surely not!” was het antwoord, en meneer Twijfel krijgt de gordijnen figuurlijk voor de neus toegeschoven.

***fiiiiesssjjjjeewwww *** BACK TO THE PRESENT!!!!!

Raar maar waar,…meneer Hark amuseert zich en voelt aan zijn rug dat die begint te versoepelen. Niet denken heeft inderdaad zijn voordelen en volhouden is, net zoals bij zoveel dingen, de enige weg naar salvation. Ik voel me apetrots dat ik over Salsadans een beetje kan meepraten, en alhoewel ik 100% zeker weet dat ik nooit een dansfreak zal worden, ik heb geen spijt (meer) van mijn deelname.  Yes or No? Yes Pa’pah!

Interesse in Salsadans, of eender welke dans? Klik dan zeker en vast eens hier!