Besparen, besparen en nog een besparen. We moeten allemaal besparen. Kan je me eens iets nieuws vertellen? Al zolang ik leef … en dan bedoel ik sinds ik intellectueel capabel ben om te begrijpen wat de mensen zeggen, dan moeten we besparen. Er is eigenlijk weinig niets onder de zon. We leven boven onze stand … bla bla en nog eens bla. De kern van de vraag echter is en blijft … waarom moeten we besparen? Is het omdat wij, de burger, teveel uitgegeven hebben of omdat de personen die we hebben vertrouwd teveel uitgegeven hebben? Is het omdat ze na zoveel tijd niet meer aansprakelijk kunnen worden gesteld omdat de tijd dat het kon/mocht er volop van profiteren voorbij is? Zeg jij het me maar.
Als ik als eenvoudige burger teveel geld uitgeef en ik systematisch van mijn spaarrekening moet halen dan gaat er een alarmbelletje bij me af. Waarom? Omdat ik zo ben opgevoed, omdat het mijn geld is, en ik uiteindelijk op het einde van de rit de verantwoordelijke ben. Ik heb geen partner die teveel geld uitgeeft aan schoenen of kledij, dus ik kan het op niemand afschuiven? Vergeef me het cliché, maar dit hoor ik zo vaak soms. Het is altijd de schuld van iemand anders maar niemand durft in eigen boezem kijken.
Maar goed … we moeten besparen … politiekers kibbelen over het feit dat ze moeten betalen voor hun pinten tijdens vergaderingen in het parlement … of whatever … krijgen een mooi sommetje geld door lijfelijk aanwezig te zijn … en de gewone burger moet besparen én langer werken. Wat doen we dan? Betogen en de boel vernielen … de mens is voorspelbaar.
Mensen die hier toekomen, krijgen een mooi gratis leefloon … no offence … en dat is allemaal normaal. Ben ik nu een zogenaamde racist omdat ik de waarheid even tik? Mijn mening is en blijft dat iedereen die hier komt wonen … toch zijn of haar steentje moet bijdragen. Dat is gewoon gezond boerenverstand. Toch?
Toen ik destijds 1 dag werkloos was … werd ik behandeld als een crimineel. De VDAB, de RVA … en god weet wie allemaal, zat in mijn figuurlijke nek te blazen omdat ik niet aan het werk was. Ik was beschaamd, voelde me opgejaagd wild en ze bekeken me op het gesprek als een profiteur en luis in de pels van de maatschappij. Nee, dit overdrijf ik niet, dit was écht zo.
Ik ga je even een verhaal vertellen … als ik mag? Het is de ingeving van het moment van schrijven hoor. Soms heb ik dat wel even, dat ik over iets begin te schrijven en ik er iets bijsleur om zo tot een leuk schrijfsel te bekomen.
Destijds, zoveel jaar terug, … zat ik in de jobclub van de VDAB. Je kent het of je kent het niet … maar het was een beetje de chiro van de werklozen. Een verplicht nummertje dat ik moest doen. Ik spreek van ruim 25 jaar terug, … dus ik weet écht niet of het nu nog zo is. Ik zat daar met een hoop lunatics samen naar kranten te gapen. Nee, écht wel … lunatics … mentaal anders georiënteerden dus. Ik bedoel dit nu niet als verwijtend, … maar laat ik het erop nahouden dat hun attitude anders was dan de mijne.
Zo kan ik me nog voor de dag halen dat daar een jongen zat met een melksnor. Hij zag er niet al te slim uit, dat was mijn eerste indruk, en dat was hij kort nadat ik het gedacht had ook niet. Hij sloeg met zijn handen op het toetsenbord zodat het Windows 95 besturingssysteem om zeep was en keek grijzend naar het plafond toen hij dat deed. Die jongen hoorde niet thuis op de jobclub … maar in één of ander ziekenhuis waar ze hem permanent in het oog konden houden. Nee, kom op, … echt waar … allez … de VDAB moet toch ook gemerkt hebben dat die jongen een afgestorven hersenkwab had? Toch?
Een andere kerel zat daar dag in dag uit de waarheid te verkondigen over de overheid en hoe de bedrijven functioneerden, maar zat zelf al 20 jaar aan den dop. Dit allemaal terwijl hij om de haverklap van zijn fles water zal te slurpen. Bon … denk wat je wilt … maar als je iets van Bijbelse invloeden hebt … dan hebben we hier dus te maken met een valse profeet. Dat zijn van die gevaarlijke, pre-influencer types. Slim in eigen wereld, maar daarbuiten certified loser.
Om het triootje compleet te maken, … hadden we dan de dame van de VDAB zelf. Een braaf kind, zeker wel … maar oh god … ze gaat/ging nooit doodgaan van werken. Koffiepauzes waren heilig … en ze breidde er gerust wat extra tijd aan vast. De wallen onder haar ogen waren in ieder geval niet van te werken maar van één of andere turbulente privékwestie volgens mij. Maar goed, alle cynisme en sarcasme opzij geschoven, dit zijn mijn zaken niet écht natuurlijk.
Leren hoe je moet solliciteren, hoe je moet antwoorden op vragen … oh for christ sake … de uitwerpselen van een stier … improviseer tijdens de situatie … lieg in de positieve zin van het woord maar zorg er in ieder geval voor dat je leugen op dat moment geen échte leugen wordt later. Snap je? Wees trouw aan jezelf en ga ervoor. Right?
Maar goed … wat heeft dit te maken met besparen? Alles eigenlijk. Deze 3 gevallen typeren hoe de wereld een beetje in elkaar zit en hoe ze zal blijven bestaan. Je hebt de mens met een beperking (en dit moet je nu écht wel figuurlijk interpreteren) die ze gewoon laten doen, je hebt de mens die zijn/haar/x waarheid verkondigd en mensen beïnvloed, en je hebt dan de bloedzuiger die profiteert van het systeem en anderen de les gaat spellen hoe het eigenlijk moet zijn. Zo is het altijd geweest en zal het altijd blijven. It’s one universal truth.
Ah mensen … en nu klink ik een beetje als Toon Hermans … ik weet ook niets hoor. Ik heb geen oplossingen omdat ik het probleem niet ben. Ik kan hier wel makkelijk mijn figuurlijke gal spuwen en je kunt me gerust verwijten dat ik geen oplossing heb en misschien dingen tik die wat hard zijn. Ik schrijf gewoon even op een dinsdagavond nadat ik om 6u30 reeds aan mijn bureau zat deze morgen. Ik was vroeg wakker geworden omdat ik een professionele taak had waar ik lag over te piekeren. Ik had ongeveer een uurtje in de auto gezeten, dus u kunt ongeveer uitrekenen al om hoe laat ik wakker was vanmorgen.
Bron afbeelding: Pexels / Mike Chai