Een ideetje waar ik al een poosje mee speelde, en uiteindelijk besloot om te vormen tot schrijfsels is het starten van een sporadische blogserie over bekende (voor)naam genoten. Ja, je mag best zeggen dat ik wel trots ben op mijn voornaam en nee, ik ga zeker geen biografie van die persoon telkens tokkelen. Die vind je op het Internet al ruim genoeg. Dus, … here’s the deal, plain ’n simple. Mijn persoonlijke insteek met uiteraard wat achtergrondinformatie, waarom ik die andere John’s … échte icons vind.
Als eerste in de reeks, de beruchte gangster … John Dillinger (1903-1934)
The Great Depression
Eerst misschien een korte situatieschets? Dat maakt het wat makkelijker.
Na de beurscrash in oktober 1929, kwam Amerika terecht in wat de geschiedenisboeken in ging als “The Great Depression”. Zowel op politiek als economisch vlak zag Amerika zwarte sneeuw. Het was dus een tijd van grote onzekerheden en … jawel … bankovervallers.
Koosnaampjes voor gangsters, zoals “Pretty Boy Floyd” en “Baby Face Nelson”, klinken an sich best komisch en werden in die tijd door de media gebombardeerd als ware cultfiguren. John Dillinger, de leider van de beruchte “Dillinger-gang” en meteen ook de meest bekende outlaw van zijn tijd, slaagde erin om diverse keren op nooit eerder geziene wijze telkens te ontsnappen uit de gevangenis en overviel met (voor die tijd) moderne en strategische technieken succesvol diverse banken op vrij korte tijd.
Robin Hood
Al gauw kreeg John Dillinger door diezelfde media de reputatie van een moderne Robin Hood. Men omschreef hem als een charismatisch persoon die verbitterd was geworden tijdens zijn lange periode in de gevangenis omwille van een relatief klein misdrijf. Een martelaar van het systeem als het ware, maar met gevoel voor humor en persoonlijkheid. Zo zong hij het liedje “I’m heading for the last roundup” tijdens een zeer legendarische ontsnapping voor zijn stomverbaasde gijzelaars.
Manhattan Melodrama
Dat John Dillinger niet altijd “lucky” zou blijven wist quasi iedereen. Met de status van “Public Enemy n° 1” kan je je immers niet incognito buiten begeven. Anna Sage, een dame die zijn toenmalige girlfriend in Chicago goed kende, werkte onder zware druk van de opstartende FBI mee aan een valstrik om John Dillinger voor eens en voor altijd te klissen. Het liep echter iets anders uit dan verwacht, en John Dillinger werd na het verlaten van de bioscoop waar hij zopas de film “Manhattan Melodrama” had bekeken met zijn vriendin, doodgeschoten op straat. Mensen poseerden naast zijn stoffelijk overschot en John Dillinger haalde voor de laatste keer de krantenkoppen. Onderstaande quote uit de film is, achteraf gezien, bijzonder toepasselijk.
“Die the way you lived, all of a sudden, that’s the way to do it. Don’t drag it out, living like that doesn’t mean a thing.”
Icon John?
Toegegeven, ik ben me pas écht wat in John Dillinger gaan interesseren nadat ik de film “Public Enemies” uit 2009 had bekeken. Vanzelfsprekend wijkt de film wat af van de effectieve historische feiten. Dat de vertolking van zijn persoon, door Johnny Depp, en de gebeurtenissen tijdens zijn laatste levensjaar zelf wat werd geromantiseerd, is uiteraard typisch Hollywood.
Niet dat ik “trots” ben op het feit dat ik dezelfde voornaam draag als de bekendste outlaw van Amerika. Zo mag je het niet echt zien. Het échte verhaal rond de persoon John Dillinger, gezien in de tijdsgeest van dat moment, heeft me echter altijd getriggerd. Zijn achtergrond, de reden waarom hij met bankovervallen begon, zijn kort en flitsend leven, en zijn aandeel in de geschiedenis van Amerika blijven me nog altijd fascineren.
Ook getriggerd naar John Dillinger? Een mini biografie vind je hier.
