Door het slijk!

Aaaargh, $*!@#! Moest ik een lijstje kunnen opstellen aan dingen waaraan ik een rothekel heb dan zouden wegenwerken en wielertoeristen beslist in mijn top vijf terechtkomen. Wegenwerken om de simpele reden dat niemand er eigenlijk echt gelukkig om is, en ik dus bij de menigte wil horen. Wielertoeristen halen dan weer mijn lijst omdat ze rond deze periode al kwetterend en rochelend de tarmak tot hun privé speelterrein beschouwen.  Met alle respect voor de sportieve en wegenwerkende mensen onder ons, maar is het voor mij onder de vorm van schrijftherapie toch eens van mijn hart!  Yes! 🙂

Ik ben verwend! Njaha! Nee, denk nu vooral niet dat ik het bovenste knoopje van mijn hemd om die reden heb opengezet. De luxe te beschikken over een privégaragebox is op korte termijn in mijn brein opgenomen en ik moet deze dagen serieus afkicken van het idee dat mijn auto 100% veilig en droog staat. Het feit dat de straat waarin ik woon vrij recentelijk omgetoverd is tot een momentopname uit WO II gaat met de prijs van hoofdreden lopen. Ik heb mijn nest natuurlijk weer prima uitgekozen: een gegucht waar voorheen nooit of te nimmer iets gebeurde, en ik hoopte op mijn gemak te zitten, is verziekt door het gebulder en gekreun van kranen en zuigende waterpompen. Die WO II scene trouwens, werd mij aangegeven op een gesharede foto op een netwerksite die ik niet met name vernoem.  Met dat beeldje in mijn hoofd huppelde ik vanmorgen tussen de brokstukken door naar mijn auto met het idee dat er ergens wel een sluipschutter kon zitten bovenaan de kerktoren die mij vakkundig een portie lood kon cadeau doen Gelukkig bleef ik gespaard van dit onheil en kon ik na 5 minuten krabben en innerlijk sakkeren met de geur van ruitontdooier aan de handen het hindernissenparcour op de weg aanvangen. We zijn bijlange nog geen zomer weetjewel en naar Belgische traditie worden wegenwerken altijd in de winter gestart waarbij ze meestal 1 maandje stilliggen. *Haalt schouders op*

Laat ik echter niet zo negatief wezen. Het is immers niet allemaal kommer en kwel, want de economie wordt er uteindelijk een handje mee geholpen.  De slijksporen afkomstig van mijn schoenen in de gang leiden immers zowiezo tot een vaker gebruik van de stofzuiger. Een vaker gebruik leidt tot een vluggere slijtage, en ik heb zo een flauw vermoeden dat de pul “zilverglans” in mijn berging een kortere levensduur zal genieten dan ik oorspronkelijk had gepland. De carwash heeft er gelukkig ook een klantje aan overhouden aangezien ik, wegens mijn recent ontwikkelende luiheid om manueel mijn auto te wassen, een hallucinante rothekel heb gekregen aan slijk!