Vandaag is het precies 100 dagen … dat ik rookvrij ben. Jawel, rookvrij. Om het op zijn zachtst uit te drukken had ik mij vrij snel omgevormd als een heuse kettingroker de afgelopen 5 jaar. Grappig, want voorheen rookte ik eigenlijk niet. Oh, soms es op café ja … maar ik inhaleerde nooit … dus tja.
Mijn rookverslaving had een routine, wat eigenlijk bij elke verslaving het geval is. Meteen na het ontwaken een sigaret in de mond, onderweg even stoppen aan het tankstation om een pakje Marlboro Gold en van zodra ik op het werk toekwam met collega’s een “safke” buiten met tijdens de dag regelmatig een rookpauze tussendoor. Resultaat: elke dag 7,50 euro kwijt, vingers die geel begonnen te worden en het begin van een rokershoest. Goed bezig John!
Deze dodelijke, belachelijk stomme, routine had ik mijzelf aangenomen. Ook al voelde ik er mij niet goed bij, en sloeg ik advies van bezorgde collega’s met de nodige humor in de wind, … toch bleef ik doorroken. Verslaving weetjewel, oordelen erover is niet echt mogelijk als je niet echt gevoeld hebt wat het is. De precieze reden waarom ik überhaupt op iets latere leeftijd begonnen ben, doet er niet concreet toe eerlijk gezegd. Fact is, dat ik 5 jaar aan een stuk gerookt heb als een ketter en dat ik vandaag exact 100 dagen, cold turkey, gestopt ben. De gele vingers zijn weg, de rokershoest heb ik niet meer, en ik voel het serieus qua financiële uitgaven. Ik zou mijzelf moeten feliciteren, maar eigenlijk had ik nooit tot dat punt moeten komen. Toch?
Het overlijden van mijn vader was vanzelfsprekend de ultieme wakeup call, net zoals het bij andere dingen ook een wakeup call was. Ik had voordien al vaker de ambitie om te stoppen, maar mijn woorden hadden geen rol van betekenis aangezien ik nooit woord hield. De verslaving, de drang naar, … de rush in het hoofd, … de illusie dat het roken mijn stress hielp te bestrijden, … was telkens sterker.
Heb ik afkickverschijnselen gehad? Goh, … eerlijk gezegd viel of valt (want de drang naar zal altijd wel eens de kop op steken) valt zeer goed mee. Het is eigenlijk een mindset, dat je moet aanhouden. Je hebt de fysieke verslaving, wat eigenlijk vrij vlug over gaat, maar de psychische kant van het verhaal is eigenlijk véél lastiger. Op een enkele keer had ik op het werk een zéér serieuze drang naar een sigaret, maar een collega, en zelf roker, heeft me consequent die dag, die sigaret geweigerd. Bedankt! JM!
Verslavingen zijn iets vreemds. Daarmee vertel ik niets nieuws onder de zon. Diverse studies, en situaties hebben aangetoond dat een verslaving zelden goed is. Als ik lees dat de drummer van de Foo Fighters een grote hoeveelheid “narcotics” in zijn lijf had toen hij onlangs overleed, kan ik me zeer sterk inbeelden dat “cold turkey” stoppen niet voor iedereen weggelegd is.