Met zéér grote kwaadheid (en dan druk ik het eigenlijk nog te zacht uit) heb ik het nieuws vernomen dat een jongen met een mentale beperking blamot werd geslagen door een groep jongeren. De jongen in kwestie zelf had niets misdaan, au contraire, als vrijwilliger hield hij zelfs op regelmatige basis het park proper. Waarom werd hij dan op die plek hard aangepakt door een bende jongeren die denken dat ze slim/beter zijn? Wie zal het zeggen? Ik verwijt het in eerste instantie de ouders van de daders, die gefaald hebben in de opvoeding van hun kind. Nee echt, ik wil me geen beeld vormen van wat soort afkomst dat gespuis is. Maar ja, de helaasheid der dingen is een zéér ruim fenomeen, dus als die ouders zelf een opvoeding van kust mijn gat hebben gehad … en krapuul zijn, ja dan zie je dus een patroon verschijnen. Kortom, de mannen met authoriteit en slagkracht in ons land gaan er misschien een weekje over debatteren hoe erg het wel niet is, en enige tijd later zal nog es hetzelfde voorvallen. Ja, ik ben ook maar een simpele moraalridder. Zelfkennis is het begin van … juist.
In het kader van een persoonlijke mindflush (het laten wegvloeien van gedachten uit mijn hersenen), … wil ik toch eventjes filosofisch doen. Volgens mijn indruk is de vorming van moraliteit anno 2021 hetzelfde als bouwen van een huis op slappe beton. Het zakt de kortste keren in elkaar en men vraagt zich dan nog af hoe het komt. Ik ben blij dat ik geen tiener meer ben, dan werd de zogenaamde hype (nort schijnt…) van vloggers me niet om de oren gesmeten. Hoe heet men dit weer … “influencer” … juist ja. Nee, het zal wel aan mijn leeftijd liggen, want ik ga het niet hebben over vloggers, laat staan deze stigmatiseren. Buiten wat “software-gerelateerde-oh-wat-ben-ik-saai” kanalen laat ik de rest eigenlijk links liggen. Of nee, ik bekijk af en toe wel eens een kanaal over “straathonden die ze opvangen en een beter leven geven”, … maar naar verluid zijn er kanalen die bewust de dieren iets aandoen om aan zoveel mogelijk views te geraken. Moraliteit van m’n … soit.
Als ik af en toe de grootste online riool nieuwssite van Vlaanderen lees, dan ben ik erg dankbaar dat mijn “adblocker software” alle comments van social media vakkundig voor mij verborgen houdt. Nee het is opmerkelijk wat de eerste indruk over iemand, die je totaal niet kent, kan zijn als je nog maar leest wat die persoon durft te schrijven en op welke triestige manier. De bijhorende idiote “pr0n-b!tch-duckfaces” van profielfoto’s mag je er zelf bij fantaseren. Ik vergelijk af en toe comments op sociale media (als ik ze al eens lees) met een kortfilm van Pixar®, “For The Birds”. Als je dat filmpje nog niet gezien heb, zeker eens doen, “tstoat ip JuTjuub”
Enfin, waar was ik? Oh ja, … nee ik heb gewoon de indruk dat véél mensen zich bezighouden met dingen die vroeger nooit écht maatschappelijk een probleem waren. Dit terwijl er meer gepleit wordt voor verdraagzaamheid, de curve gewoon marginaal de andere richting op gaat. Het extreem toepassen van genderneutraliteit, … (let’s face it … tis al de fout van moeder natuur) is een “hot topic” en elk woordje dat iemand zegt gaan over-analyseren of dat woord in het jaar 1545 al dan niet discriminerend was.
Fin soit, doe wat je niet laten kan …maar ondertussen is er iemand blamot geslagen.
Tot zover mijn mindflush