Lockdown 2.0 is in werking.
En de ironie is dat we het uiteindelijk aan onszelf te danken hebben. Daarom, een welgemeende “dankjewel mensheid!”
Vergeef me mijn sarcastische, ironische ondertoon, but fact is, it’s true. We zijn zodanig verwend, dat we ons niet meer gelukkig voelen als we niet 3x per jaar op reis kunnen gaan, en we hebben dan nog het lef om te sakkeren hoe duur het leven geworden is. We zijn bereid om in een last-minute roes urenlang aan te schuiven in een winkel voor iets wat we initieel niet nodig hebben. We hamsteren toiletpapier omdat we allemaal kleine kindjes zijn en als we thuiskomen uiten we ons ongenoegen over politiek wanbeleid op het Internet. *haalt schouders op*
Wanneer ik via nieuwskanalen lees dat jongeren, of althans een deel ervan, er een sport van maakt om tijdens de zogenaamde avondklok toch in groep naar buiten gaan met de spanning om betrapt te worden en het dan nog doodleuk schijnt te achten dit te delen via social media, dan vraag ik me écht af waar de moraalridders van die zogenaamde klimaatbeweging zich bevinden. Over dat euvel heb ik al eens mijn figuurlijke gal gebraakt, en ik ga het niet nog eens doen. Blijkbaar hebben vloggers de kracht om mensen te influencen, maar als het om écht belangrijke dingen gaat, lukt het hen niet omdat ze mogelijks kunnen inboeten aan populariteit.
Ah, als ik het overal lees en hoor is de wetenschap dat de mens in het algemeen een egocentrisch wezen zeker en vast niet gelogen. Ook dit heb ik al diverse keren geschreven, maar die conclusie maak ik telkens keer op keer.
Kortom … dankjewel mensheid, … of was het mensdom?