Zucht, weer een schrijfsel over Corona, ik moet écht eens wat meer inspiratie kweken heb ik de indruk. Maar ach, COVID-19, Corona, or whatever it’s called, domineert een beetje ons leven, dus het is niet verwonderlijk dat ik er wat schrijfsels aan verspil. Als ik het nieuws momenteel wat meer volg, .. (ja mijn persoonlijke parabool gaat weer omhoog) dan lijkt het er sterk op dat we ook volgend jaar, en de jaren daarna, nog genoeg met deze situatie geconfronteerd gaan worden. Als je daar nu ganse dagen loopt over te sakkeren of niet, het maakt niets uit. Het is wat het is.
Vorig weekend wat het huwelijk van mijn zus, en ik heb het moeten missen… Neem het van mij aan, vorig weekend was ik niet aanspreekbaar, en ik heb de naam Gods af en toe wel in de mond/gedachten genomen. Nee, niet dat ik heb lopen brullen in mijn appartement, maar je snapt wel mijn frustratie. But again, … het is wat het is.
Iemand van het werk was COVID-19 positief, en alhoewel ik zeker die persoon niks, maar dan ook niks kwalijk neem, heb ik uit veiligheidsoverweging het huwelijk bewust gemist. Zoals de trouwe volgers van mijn blog weten, is mijn zusje in blijde verwachting van haar eerste kindje, en het zou een ware misdaad zijn mocht ik door ignorance, dat kleine meisje dat in de loop van januari 2021 verwacht wordt, iets (onbewust) zou aandoen. Het goede nieuws echter is dat mijn collega’s en dusdanig ikzelf dus ook, … negatief zijn. W00t W00t! Die 2 woordjes gebruik ik de laatste tijd wel vaker, maar ze illustreren wel mijn huidige “state of mind” niet. 😉
Ahja, niet dat ik met de vinger wil wijzen. Ik val in herhaling. Maar de wereld is simpelweg niet klaar voor een “Walking Dead-scenario”. Neen, echt wel niet. Ook is de wereld niet klaar voor een invasie van buitenaards geweld. Misschien ben ik wat single minded, door de Hollywood films waarbij buitenaards leven onze planeet wil veroveren, vergeef me, maar die zogenaamde aliens zouden écht geen werk hebben met onze planeet. We roeien onszelf wel uit. En ook dat…. is wat het is.