Dat onze kritische politiek correcte samenleving nog niet gereageerd heeft op de woordspeling #blacklivesmatter doet me virtueel met de wenkbrauwen fronsen. Hold your horses,… misschien heeft er effectief iemand op gereageerd en heb ik er geen aandacht aan geschonken.
Alvorens iemand me gaat stenigen, … nee, natuurlijk keur ik het overlijden van Floyd George niet goed. Mijn bescheiden hersenmassa zou al enige tijd in staat van ontbinding moeten verkeren mocht ik het tegendeel schrijven. Maar aangezien onze huidige maatschappij er een kunst van maakt om over elk euvel, wat voorheen eigenlijk geen euvel was, een discussie los te weken, had de bedenker van de bewuste #, het twitterbegrip bij voorkeur “all-lives-matter” mogen noemen … toch?
Ik betreur gemeend het starten van deze #. Niet omwille van de oorspronkelijke gedachtengang, maar de belachelijke en typisch mensDOMME gevolgen. Betogingen, waar an sich niks fout mee is natuurlijk, met bijkomende vernielingen en vandalisme tot gevolg.
Allez, … meen je dat nu? Moet dit nu echt? Wat heeft die # dan voor zin gehad? Ofwel hebben een groep mensen de interpretatie van de oorspronkelijke boodschap volledig genegeerd of was het een ideaal moment voor agressievelingen die tijdens de lockdown tandenkransend in hun zetel zaten af te wachten op zoek naar een martelaar dat ze konden uitbuiten … toch?
Nu, ik ga geen schrijfsel maken over begrippen zoals racisme. Laat ik het hierbij maar houden. Maar om af te sluiten … wist-je-dat, … uncle Leopold, je weet wel de dien met zijn fantastische baard die op foto’s altijd kijkt alsof hij aan het solliciteren is voor een rolletje in Lord Of The Rings, 111 jaar geleden (… ! …) ook al diverse mispeuteringen op zijn kerfstok had staan … toch?
Ben het met je eens. Wat er gebeurt is kan absoluut niet door de beugel. En alhoewel ik het goed vind om het probleem uit te lichten, maken ze er met die hastag opnieuw een “wij” vs. “zij” verhaal van: de zwarten tegen de blanken. Als we dit probleem écht de wereld uit willen helpen wordt het hoog tijd dat het een “wij”-verhaal wordt: de mensheid als één geheel.