En zo stond ik op een zaterdagmorgen in de lokale supermarkt mijn (routine) boodschappenlijstje af te werken. Plots werd ik aangesproken door een verschrompelde oude hangbuikkerel die in een West-Vlaamse wartaal me iets probeerde duidelijk te maken. Stel je hierbij (kwestie dat je deze alinea beter begrijpt) een gezicht voor met nog 2 levende tanden en een lijfgeur van een 14 daagse volle vuilniszak. Het falen in het ontcijferen van diens gebrabbel woog niet op tegen de reële vrees dat ik mijn oogbeschermers mocht reinigen. Een aantal ongeïnteresseerde “wablief” antwoorden van mijn kant later werd het mij duidelijk dat hij een oogje (vraag me niet in welke staat deze was) had op de véél jongere kassierster van dienst. – End of Story 1 –
Een tijdje terug moest ik de aanwezigheid verwerken van een educatief geval in een radius van 5 meter rondom mijn lichaam. Het zal je wel niet verwonderen als ik even terzijde neerkribbel dat sommige mensen elkaar nu eenmaal graag overklassen. Zeker als die persoon denk dat zij meer grijze massa heeft dan haar soortgenoot. Ik voelde me meteen in de benadeelde kant van onze soort. Daar sta je dan als “hersenloze” te koekeloeren. Naast iemand die je totaal niet kent, en je na 15 minuten conversatie helemaal niet meer wilt kennen. De mogelijke doch beperkte vluchtroutes had ik met mijn beperkte intelligentie in die tijdspanne onderzocht en zelfs op regelmatige basis gesimuleerd. Waar is die verdomde “Cowkah Cowlah Zierrrowww” als je ze nodig hebt!! – End of Story 2 –
Just a little of that human touch,…weetjewel….