Als de situatie het toelaat ben ik altijd wel bereid om telefonische enquêtes te beantwoorden. Mensen die ze opstellen en afnemen doen uiteindelijk ook maar hun werk, en in véél gevallen stoort het me eigenlijk niet als ze hiermee mijn tijd stelen. Niet altijd echter want het hangt in grote mate af van het tijdstip en mijn algemene gemoedstoestand op dat ogenblik. *EVIL SMILE*
Anyway! Nu had ik gisteren opnieuw een enquêtemeisje aan de lijn. Eentje waarvan ik eigenlijk al wist dat deze er zat aan te komen. Bij de aankoop van mijn nieuwe wagen werd mij namelijk ingefluisterd dat men in de nabije toekomst mij ging uithoren of ik eigenlijk wel of niet tevreden was over mijn aankoop.
Ring Ring!!,….Enquêtebureau X aan de lijn, stoort het als wij u eventjes van uw tijd vragen in verband met een marktonderzoek betreffende uw recente aankoop bij garage X”? Het brave kind met het Brabantse accent had het perfecte tijdstip uitgekozen want ik was welliswaar op dat moment met de aankoop zelf aan het rondkachelen. De handsfree carkit in de wagen zorgde echter voor wat onverstoorbaar gebrabbel langs beide kanten en zorgde tot het smeden van een deal waarin ze me over 5 minuten ging terugbellen. Als je het equêtebureau van dienst voor 1 ding mag bewonderen, dan is het hun perfecte inschattingsvermogen inzake tijd. Kop 5 minuten later rinkelde mijn telefoon opnieuw en vuurde ik, nadat ze haar standaardzin nogmaals had afgerammeld, een ijsbrekerantwoord af waarin ik ik er haar op attent maakte dat ze weldegelijk van haar woord was geweest.
De vragen die mij werden gesteld waren uiteraard vrij cliché. Nogal wiedes want het is en blijft een enquête en de grote massa moet met de vragen overweg kunnen en mag niet teveel bedenktijd vragen. Een klassiek lijstje dus waarin ze vroeg of ik kon aangeven in de trappen van vergelijking hoe tevreden ik was over mijn recente aankoop. Een trap met 5 treden waarvan “uiterst tevreden” en “zeer tevreden” naar mijn gevoel dicht bij elkaar aanleunden.
Wanneer ze mij als dessertvraag nog vlug even vroeg wat mijn leeftijd precies was en ik met mijn typerende “Johnhumor” verkondigde dat ik 30 lentes jong was, viel het masker aan de andere kant definitief en ontstond er een spontaan doch gemeend gelach. Dit maakte mij in gedachten achteraf “uiterst tevreden” en bestempelde ik haar laatste vraag als de beste van haar enqûete.