“Oe eejt gesteld?”

De tijd gaat snel want mijn USA avontuur  is bijna een maandje verleden tijd. Phew! Ik ben weer volledig (alhoewel) op cruisesnelheid gekomen om tussen Mac en inkt de drukkerij draaiende te helpen houden. Op mijn blog had ik reeds in een handvol episodes een aantal ervaringen aangekaart. Welliswaar niet vanuit een toeristisch standpunt geschreven maar eerder vanuit een maatschappelijk perspectief.

Ik maak het goed met de touristen onder ons! No panic! Om deze blogpost met een typische West-Vlaamse vraagzin op gang te trekken: “Oe eejt gesteld?” zou ik uiteraard kunnen antwoorden “Goed Wèh!”. Doch ik wil het iets wat meer body geven. So here goes!

  • Californië

De staat Californië is naar verluid één van de mooiste plekjes op het Amerikaanse grondgebied dat te verkennen valt.  Geprezen om zijn wereldbekende Yosemite Park, de hippiestad San Francisco, en de talrijke wijngaarden biedt de streek een ruim aanbod van cultuur met bijhorende fauna en flora aan. Ik hou van een goed glaasje wijn, dus was een bezoekje aan de wijngaarden logischerwijze een spelt op de allomgekende Google Maps waard. Het was de eerste keer dat ik een wijngaard bezocht en toen de kans zich voordeed dit in de staat Californië te doen, dan mocht ik dit uiteraard niet links laten liggen.  Nu is Californië uiteraard méér dan wijnproeven alleen.  Je kan echt mijlen aan een stuk doorheen niemandsland cruisen om dan opeens in een spinnenweb van freeways en/of highways terecht te komen. Tussen de draden van het spinnenweb is de streek de ideale plek om je breedhoeklens van stal te halen.

Dat stukje niemandsland, waar ik het daarnet over had, heb ik gereden tussen Mammoth Lakes en Santa Barbara. Mammoth Lakes zelf stelt op zich niet zoveel voor aangezien het hoofdzakelijk een tussenstop is voor mensen op doorreis.  Mammoth Lakes hadden we bereikt na een korte doortocht van toch nog enkele uren doorheen Yosemite Park welke op zich haast te mooi voor woorden is. Het stukje niemandslands (kwestie dat ik eindelijke eens “to-the-point” kom) heb ik mogen proeven doorheen de Mojavewoestijn die uitkeek op een stukje van de Sierra Nevada bergketen. Bloedheet, uitgestrekte vlaktes en haast geen kat te bespeuren!

Een totaal ander beeld daarentegen biedt de stad San Francisco. Gekend omwille zijn hippieverleden, de “Golden Gate Bridge” met uitkijk op de beruchte gevangenis Alcatraz, en de gekende kabeltrams die de stad beklimmen, was de stad op zich het bezoeken méér dan waard. Je hoeft er echter niet te gaan voor de gezellige warmte of om jezelf een suntan cadeau te doen. “The coldest winter I ever saw was the summer I spent in San Francisco.” Een welgekende quote van Mark Twain waarvan ik deze hem enkel en alleen kan bijtreden. Het koudere klimaat aan de kuststreek waar ik het merendeel van mijn bezoek verbleef waren haast elke morgen (pijnlijk) herkenbaar wegens de laaghangende mistbanken.

  • New York City

Zoals ik al aangaf in een eerdere blogpost uit de States, is New York a change of scenery. De stad is een leefwereld op zichzelf en beleeft zijn eigen cultuur in een mix van alle mogelijke nationaliteiten door elkaar. Overgoten in de welbekende vochtige hitte die de stad tussen zijn gebouwen vasthoudt bruist deze plek van leven.  Je merkt echt wel dat je in een ander deel van de USA bent aangekomen.  De mensen praten anders, de mensen gedragen zich anders en van het stukje niemandsland waar ik enkele alinea’s terug nog over liep te pochen is geen zandkorrel meer te bespeuren. Het is opmerkelijk dat tussen de spiegelende stalen palmbomen de groene long van New York, Central Park, in staat is te overleven.  Het park is ontzettend populair aangezien het haast de enige vluchtroute is om eventjes de drukte van je af te schudden.  De stad leeft immers dag en nacht en er is haast voor elk wat wils te beleven op eender welk uur.  De klassieke publiekstrekkers zoals “Times Square”, “The Statue of Liberty” en “The Empire State Building” mochten dan wel op mijn persoonlijke verlanglijstje staan, je komt ongetwijfeld gaandeweg nog méér dingen tegen die je zeker en vast je interesse kunnen opwekken.

De stad heeft een ganse geschiedenis op zijn palmares staan waarvan de meest recente de verschrikkelijke aanslagen van 9/11 waren.  Ik had het niet meteen verwacht van mijzelf, maar tijdens het voorbijwandelen aan “Ground Zero” moest ik toch wel eventjes slikken met de gedachte dat méér dan 1000 mensen hun leven op deze plek hadden gelaten. Mensen zoals jij en ik die enkel en alleen hun boterham aan het verdienen waren op dat moment en niemand iets kwaad hadden gedaan. Het lot van de ironie wil dat deze plek populairder is geworden. Ik kan me welliswaar niet van de illusie ontdoen dat de meeste mensen hetzelfde akelige gevoel in hun lijf hadden.

Mijn reis naar de States was ongetwijfeld de mooiste die ik tot nu in mijn jonge leven heb mogen maken. Alle clichés kloppen en ik kan, ondanks de tegenstrijdigheden die het land te bieden heeft, het iedereen ten volle aanbevelen de plas over te steken om “the other side” eens een bezoekje te brengen.

Oe eejt gesteld?Goed Wèh! Zoei doa willn bluvn weun?Neink, mien toekomste ligt ier.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. De drassige weide is blijkbaar wel populair bij uitheemse werkwortels éh Yannick! 😉

Geef een reactie

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.