En zo werd de Brit Lewis Hamilton voor de 4de keer wereldkampioen Formule 1. Alhoewel ik nooit echt een fan ben geweest van de getatoeëerde “Still I Rise“ racer, gunde ik hem zijn 4de kampioenschap van harte en had ik gemeende sympathie voor hem. Sebastian Vettel, zijn grootste concurrent voor de editie van 2017, had het eigenlijk enkele races voorheen compleet verkorven en zijn vluchtige woorden van “Seriously,…what are we doing here?”, maakten niet bepaald een indruk want, laat ik eerlijk zijn, hij brult die woorden haast elke race. Ja, ik ben ook niet zo een grote fan van de Duitser, die zijn grote voorbeeld zag in Michael Schumacher. Alhoewel hij zonder twijfel één der besten (hij is ten slotte ook viervoudig wereldkampioen) van de F1 is, en een onuitputtelijke racelust bezit, ben ik niet zo enthousiast over zijn stuurmanskunsten.
Mwoah,… dat is dan het enige wat zijn teamgenoot Kimi Raïkkönen nog kan uitkramen, want aan snelheid/racelust ontbreekt het de once Flying Finn wel een beetje naar mijn gevoel. Het spijt me zéér voor mijn idool, maar hij is een beetje een karikatuur van zichzelf geworden. Niet dat de Fin überhaupt wakker zal liggen van mijn statement, want hij heeft een echte “I don’t care attitude”, en heeft eigenlijk alles bereikt wat in zijn mogelijkheden lag en hij wordt op de koop toe nog verdomd goed betaald om de 2de viool te spelen. Het is een half mirakel dat de man, waar ik destijds grote fan van was, en nu nog altijd een beetje, nog mag meedraaien in het circus. Truth be told, ik heb een héél sterk vermoeden dat zijn Duitse teamgenoot achter de schermen daar wel voor zorgt.
Ik had het al eerder geschreven, we hadden dit seizoen een West-Vlaming in de F1, Stoffel Vandoorne. Niet zomaar een West-Vlaming, maar dan nog iemand van het Roeselaarse. Als dat niet even plezant en motiverend is. Allas…. bleek de bolide (want zo heet men die auto’s ook wel eens) en dan met voornamelijk de Honda krachtbron van dermate slechte kwaliteit te zijn, dat de jongeman quasi elke race een handvol startplaatsen achteruit moest starten en daarmee diverse malen vroegtijdig aan de kant mocht staan. Doch, alle lof voor Stoffel, want op het ogenblik van schrijven heeft hij meer punten samen geharkt dan Fernando Alonso die nu ook niet bepaald de slechtste coureur van het veld is. Ik hoop echt voor Stoffel dat 2018 beterschap mag brengen, want ook volgend jaar rijden zowel hijzelf als Fernando Alonso voor Mclaren, met deze keer (gelukkig) een andere krachtbron. Renault.
Iemand waarvan ik zéér onder de indruk ben in seizoen 2017, is Max Verstappen. Toegegeven, vader Jos heeft nooit echt potten gebroken als coureur in de F1 destijds. Jawel, ik volg al ruim 20 jaar Formule 1 en voor de eeuwwisseling kachelde papa Jos mee in het milieu terwijl zoon Max nog maar amper een zygote was. Het is echt aangenaam om te zien hoe Max met het mes tussen de tanden andere rijders aanvalt en voor hogere posities strijdt en zich daarbij wel es de ergernissen van andere rijders op de hals durft halen. Nu ja, misschien is hij niet altijd even orthodox, doch het toont wel aan dat de oude garde stilletjes aan mag opkrassen en dat jong bloed in de F1 absoluut nodig is.
Mwoaaaah,…. 🙂
Anyway,… Lewis Hamilton heeft destijds een goede keuze gemaakt voor zijn persoonlijke slogan, ik ben er namelijk zeker van dat het niet bij 4 wereldtitels zal blijven.
