Het is nu bijna 4 maanden geleden dat ik mijn bescheiden huurappartementje heb omgeruild voor een (iets) luxueuzer koopappartement. Toegegeven, het heeft me héél wat innerlijke stress en slapeloze nachten bezorgd. Nogal wiedes, onroerend goed kopen is niet iets wat je wekelijks doet en die mensen van de bank en het Notariaat spreken soms echt wel Chinees heb ik de indruk. Maar, zoals ik al eerder geschreven heb, de kaarten lagen bijzonder gunstig en achteraf gesproken kan ik alleen maar beamen met het wel bekende spreekwoord: eind goed, al goed.
Natuurlijk zijn er altijd “problemen” die je op je pad tegenkomt als je gaat verhuizen. In mijn leven was het de 2de keer dat ik me aan een verhuisscenario blootstelde. Eerst en vooral moet je de habitat die je enige tijd gewend was ruilen voor iets compleet nieuws en moet je op voorhand ook eens serieus nadenken over hoe je je nieuwe stek gaat inrichten rekening houdende met het aantal beschikbare stopcontacten. Geloof me vrij, je komt altijd wel ergens een stopcontact te kort en een bijkomende waarheid is een feit als ik schrijf dat een mens toch wel wat verzameld over de loop der jaren. Ideaal tijdstip om eens grote kuis te houden in je spullen en eventjes visueel uit te tekenen waar je uiteindelijk alles gaat plaatsen. Wanneer de verhuisfirma aan je bijna ex voordeur staat heb je daar geen tijd meer voor want die mensen rekenen je aan per 15 minuten. Ondanks de stopcontact schaarste mag ik toch wel met enige trots schrijven dat ik me heb kunnen verbeteren tov vroeger. Lang leve de stopcontact dozen die ik professioneel heb kunnen wegmoffelen. Terwijl ik voorheen een echte puzzel in elkaar moest stoppen om mijn meubeltjes een ordentelijke plaats te geven, heb ik nu plaats in overvloed en kan ik eindelijk (op mijn terras) mijn benen eens strekken zonder het gevaar dat mijn voeten bij de buren terechtkomen.
Dat ene Michael Faraday een punt heeft heb ik ook aan den lijve mogen ondervinden. Mijn slaapkamer is net aan de liftkoker (die dus dienst doet als de welbekende kooi van Faraday) gelegen en werkelijk alle signalen die met draadloos Internet of niet-digitale televisie te maken hebben worden genadeloos geblokkeerd. De luxepoedel in mijzelf kon niet met die handicap leven en dus was ik enigszins verplicht om enkele Devolo WiFi adapters aan te kopen om zowel mijn slaapkamer als bureau van Internet te voorzien zonder Faradaaise stoorzenders. Ik ben beslist geen techneut op gebied van netwerken, maar ik mag toch met enige zekerheid schrijven dat ik het uiteindelijk (na een x-aantal keer de lieve Heer zijn naam te hebben aanprezen) allemaal aan de praat heb gekregen.
…Pretty cool huh?… 😎